TY  - JOUR
AU  - Kamhi, David
PY  - 2020
UR  - https://www.jevrejskadigitalnabiblioteka.rs/handle/123456789/1716
AB  - Los sefardíes llegaron desde España a Sarajevo después de la expulsión con relativa rapidez, pero no directamente como de los puertos del Imperio Otomano (Constantinopla y Salónica). Hay datos de que habían aparecido en Sarajevo ya antes de 1520, y según algunos solo más tarde, lo que al fin y al cabo no es tan importante. Es mucho más importante que trajeran consigo un enorme patrimonio cultural, que se iba formando a lo largo de los siglos. Esta cultura, además de la dimensión judía, formó parte de la tricultura (judeo-árabecristiana) del siglo XIII al XVI (El siglo del oro), la “edad de oro”. El idioma que pertenecía a esa cultura fue enriquecido por los sefardíes con las palabras de los pueblos de otras culturas de los países a los que llegaron. Ese idioma se hablaría durante siglos. Con la llegada del Imperio austrohúngaro, el horizonte de los judíos sefardíes cambió mucho. Los judíos, al igual que otros conciudadanos, hablaban árabe, turco e incluso persa, pero no sabían alemán, por lo que en ese momento se volvieron analfabetos. Surgió la necesidad de aprender nuevos idiomas, por lo que los sefardíes fueron a escuelas laicas. Sin embargo, tenían una entonación especial del habla que persistía incluso cuando hablaban tanto alemán oficial como serbo-croata, por lo que fueron reconocidos especialmente por los profesores que luego advirtieron a los padres que esta entonación no coincidía con la entonación de otros estudiantes. Los padres olvidaron el hecho importantísimo de que esta entonación, que estaba prohibida, había sido la expresión básica del alma del pueblo sefardí durante siglos. Desde entonces, ha comenzado el arruinamiento de ambos subidiomas del discurso de los sefardíes de Sarajevo. Sin embargo, no se puede decir que esta fue la única razón de esa ruina. En gran medida, esto también lo hicieron los padres que querían que sus hijos no fueran diferentes a los demás niños, por esa entonación, por lo que les prohibieron hablar ese idioma en casa. Este idioma se habló hasta la Segunda Guerra Mundial. Solo una décima parte de los supervivientes del Holocausto permaneció en Sarajevo. Estas personas también desaparecieron de manera natural. Después del año 1992, sólo quedaron en Sarajevo unos pocos hablantes de ese idioma. El idioma y la literatura de los sefardíes bosnios generalmente no se valoran tanto como se merecen. Lo mismo pasó con Sarajevo, que en el pasado fue un gran centro sefardí, después de Constantinopla y Salónica. Aquí se crearon grandes y apreciadas obras de literatura rabínica, así como de literatura laica. Filólogos de fama mundial trabajaron en Sarajevo, excelentes expertos no solo en el idioma de los judíos sefardíes, sino también en español y otras lenguas romances, germánicas y eslavas como el Dr. Kalmi Baruch, la Dra. Vita Kajon, el Dr. Samuel Kamhi, el Dr. Samuel Elazar, el Dr. Samuel Romano y otros. En cualquier caso, todos los departamentos de español en la región, y especialmente en Sarajevo, deberían estudiar el idioma de los judíos sefardíes, ya que la cultura de los sefardíes bosnios es una parte integral de la cultura y el patrimonio, no solo de la gente de Bosnia y Herzegovina, sino también más allá.
PB  - Sarajevo : Jevrejska zajednica Bosne i Hercegovine - Jevrejska opština Sarajevo
T2  - Jevrejski glas - separat (separate)
T1  - O jeziku sefardskih Jevreja
T1  - Sobre la lengua de los Judíos Sefardíes
SP  - 1
EP  - 23
IS  - 88-89 (septembar/decembar)
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1716
ER  - 

@article{
author = "Kamhi, David",
year = "2020",
abstract = "Los sefardíes llegaron desde España a Sarajevo después de la expulsión con relativa rapidez, pero no directamente como de los puertos del Imperio Otomano (Constantinopla y Salónica). Hay datos de que habían aparecido en Sarajevo ya antes de 1520, y según algunos solo más tarde, lo que al fin y al cabo no es tan importante. Es mucho más importante que trajeran consigo un enorme patrimonio cultural, que se iba formando a lo largo de los siglos. Esta cultura, además de la dimensión judía, formó parte de la tricultura (judeo-árabecristiana) del siglo XIII al XVI (El siglo del oro), la “edad de oro”. El idioma que pertenecía a esa cultura fue enriquecido por los sefardíes con las palabras de los pueblos de otras culturas de los países a los que llegaron. Ese idioma se hablaría durante siglos. Con la llegada del Imperio austrohúngaro, el horizonte de los judíos sefardíes cambió mucho. Los judíos, al igual que otros conciudadanos, hablaban árabe, turco e incluso persa, pero no sabían alemán, por lo que en ese momento se volvieron analfabetos. Surgió la necesidad de aprender nuevos idiomas, por lo que los sefardíes fueron a escuelas laicas. Sin embargo, tenían una entonación especial del habla que persistía incluso cuando hablaban tanto alemán oficial como serbo-croata, por lo que fueron reconocidos especialmente por los profesores que luego advirtieron a los padres que esta entonación no coincidía con la entonación de otros estudiantes. Los padres olvidaron el hecho importantísimo de que esta entonación, que estaba prohibida, había sido la expresión básica del alma del pueblo sefardí durante siglos. Desde entonces, ha comenzado el arruinamiento de ambos subidiomas del discurso de los sefardíes de Sarajevo. Sin embargo, no se puede decir que esta fue la única razón de esa ruina. En gran medida, esto también lo hicieron los padres que querían que sus hijos no fueran diferentes a los demás niños, por esa entonación, por lo que les prohibieron hablar ese idioma en casa. Este idioma se habló hasta la Segunda Guerra Mundial. Solo una décima parte de los supervivientes del Holocausto permaneció en Sarajevo. Estas personas también desaparecieron de manera natural. Después del año 1992, sólo quedaron en Sarajevo unos pocos hablantes de ese idioma. El idioma y la literatura de los sefardíes bosnios generalmente no se valoran tanto como se merecen. Lo mismo pasó con Sarajevo, que en el pasado fue un gran centro sefardí, después de Constantinopla y Salónica. Aquí se crearon grandes y apreciadas obras de literatura rabínica, así como de literatura laica. Filólogos de fama mundial trabajaron en Sarajevo, excelentes expertos no solo en el idioma de los judíos sefardíes, sino también en español y otras lenguas romances, germánicas y eslavas como el Dr. Kalmi Baruch, la Dra. Vita Kajon, el Dr. Samuel Kamhi, el Dr. Samuel Elazar, el Dr. Samuel Romano y otros. En cualquier caso, todos los departamentos de español en la región, y especialmente en Sarajevo, deberían estudiar el idioma de los judíos sefardíes, ya que la cultura de los sefardíes bosnios es una parte integral de la cultura y el patrimonio, no solo de la gente de Bosnia y Herzegovina, sino también más allá.",
publisher = "Sarajevo : Jevrejska zajednica Bosne i Hercegovine - Jevrejska opština Sarajevo",
journal = "Jevrejski glas - separat (separate)",
title = "O jeziku sefardskih Jevreja, Sobre la lengua de los Judíos Sefardíes",
pages = "1-23",
number = "88-89 (septembar/decembar)",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1716"
}

Kamhi, D.. (2020). O jeziku sefardskih Jevreja. in Jevrejski glas - separat (separate)
Sarajevo : Jevrejska zajednica Bosne i Hercegovine - Jevrejska opština Sarajevo.(88-89 (septembar/decembar)), 1-23.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1716

Kamhi D. O jeziku sefardskih Jevreja. in Jevrejski glas - separat (separate). 2020;(88-89 (septembar/decembar)):1-23.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1716 .

Kamhi, David, "O jeziku sefardskih Jevreja" in Jevrejski glas - separat (separate), no. 88-89 (septembar/decembar) (2020):1-23,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1716 .

TY  - JOUR
AU  - Kamhi, David
PY  - 2020
UR  - https://www.jevrejskadigitalnabiblioteka.rs/handle/123456789/1611
AB  - Jevreji u Rusiji su predstavljali veliku religijsku dijasporu. Na ogromnim teritorijama ruske imperije u jednom trenutku živjela je najveća populacija Jevreja u svijetu. Prisustvo Jevreja u evropskom dijelu Rusije može se pratiti od 7. do 14. vijeka. Dokazi o prisustvu jevrejskog naroda u moskovskoj Rusiji prvi put su dokumentovani u hronikama iz 1471. godine. Krajem 19. i početkom 20. vijeka Rusko carstvo je imalo ne samo najveću jevrejsku populaciju na svijetu, već i većinu svjetskih Jevreja koji su živjeli unutar njenih granica. Godine 1897. (prema popisu) ukupnu jevrejsku populaciju činilo je 5.189.401 osoba oba pola, odnosno 4,13% od ukupnog stanovništva. Najveća grupa među ruskim Jevrejima su Aškenazi, ali zajednica uključuje značajan broj i drugih grupa iz jevrejske dijaspore: Gorske Jevreje, Sefarde, Krimske Jevreje, Karaite, Buharske Jevreje i Gruzijske Jevreje.
AB  - Jews in Russia represented a large religious diaspora. At one time, the largest population of Jews in the world lived in the huge territories of the Russian Empire. The presence of Jews in the European part of Russia can be traced from the 7th to the 14th century. Evidence of the presence of the Jewish people in Moscow Russia was first documented in the 1471 chronicles. At the end of the 19th and the beginning of the 20th century, the Russian Empire had not only the largest Jewish population in the world but also the majority of the world's Jews who lived within its borders. In 1897 (according to the census), the total Jewish population consisted of 5,189,401 people of both genders or 4.13% of the total population. The largest group of Russian Jews is the Ashkenazi, but the community includes a significant number of other groups from the Jewish diaspora: Mountain Jews, Sephardim, Crimean Jews, Karaites, Bukhara Jews, and Georgian Jews.
PB  - Sarajevo : Jevrejska zajednica Bosne i Hercegovine - Jevrejska opština Sarajevo
T2  - Jevrejski glas
T1  - Učešće Jevreja u Crvenoj armiji: Jevreji generali i heroji Sovjetskog Saveza
T1  - Participation of Jews in the Red army: Jews generals and heroes of the Soviet Union
SP  - 18
EP  - 19
IS  - (septembar/decembar) 88-89
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1611
ER  - 

@article{
author = "Kamhi, David",
year = "2020",
abstract = "Jevreji u Rusiji su predstavljali veliku religijsku dijasporu. Na ogromnim teritorijama ruske imperije u jednom trenutku živjela je najveća populacija Jevreja u svijetu. Prisustvo Jevreja u evropskom dijelu Rusije može se pratiti od 7. do 14. vijeka. Dokazi o prisustvu jevrejskog naroda u moskovskoj Rusiji prvi put su dokumentovani u hronikama iz 1471. godine. Krajem 19. i početkom 20. vijeka Rusko carstvo je imalo ne samo najveću jevrejsku populaciju na svijetu, već i većinu svjetskih Jevreja koji su živjeli unutar njenih granica. Godine 1897. (prema popisu) ukupnu jevrejsku populaciju činilo je 5.189.401 osoba oba pola, odnosno 4,13% od ukupnog stanovništva. Najveća grupa među ruskim Jevrejima su Aškenazi, ali zajednica uključuje značajan broj i drugih grupa iz jevrejske dijaspore: Gorske Jevreje, Sefarde, Krimske Jevreje, Karaite, Buharske Jevreje i Gruzijske Jevreje., Jews in Russia represented a large religious diaspora. At one time, the largest population of Jews in the world lived in the huge territories of the Russian Empire. The presence of Jews in the European part of Russia can be traced from the 7th to the 14th century. Evidence of the presence of the Jewish people in Moscow Russia was first documented in the 1471 chronicles. At the end of the 19th and the beginning of the 20th century, the Russian Empire had not only the largest Jewish population in the world but also the majority of the world's Jews who lived within its borders. In 1897 (according to the census), the total Jewish population consisted of 5,189,401 people of both genders or 4.13% of the total population. The largest group of Russian Jews is the Ashkenazi, but the community includes a significant number of other groups from the Jewish diaspora: Mountain Jews, Sephardim, Crimean Jews, Karaites, Bukhara Jews, and Georgian Jews.",
publisher = "Sarajevo : Jevrejska zajednica Bosne i Hercegovine - Jevrejska opština Sarajevo",
journal = "Jevrejski glas",
title = "Učešće Jevreja u Crvenoj armiji: Jevreji generali i heroji Sovjetskog Saveza, Participation of Jews in the Red army: Jews generals and heroes of the Soviet Union",
pages = "18-19",
number = "(septembar/decembar) 88-89",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1611"
}

Kamhi, D.. (2020). Učešće Jevreja u Crvenoj armiji: Jevreji generali i heroji Sovjetskog Saveza. in Jevrejski glas
Sarajevo : Jevrejska zajednica Bosne i Hercegovine - Jevrejska opština Sarajevo.((septembar/decembar) 88-89), 18-19.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1611

Kamhi D. Učešće Jevreja u Crvenoj armiji: Jevreji generali i heroji Sovjetskog Saveza. in Jevrejski glas. 2020;((septembar/decembar) 88-89):18-19.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1611 .

Kamhi, David, "Učešće Jevreja u Crvenoj armiji: Jevreji generali i heroji Sovjetskog Saveza" in Jevrejski glas, no. (septembar/decembar) 88-89 (2020):18-19,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1611 .

TY  - GEN
AU  - Kamhi, David
PY  - 2020
UR  - https://www.jevrejskadigitalnabiblioteka.rs/handle/123456789/1563
AB  - Iako kratak, rad je veoma zanimljiv i sadrži malo poznate informacija o broju Jevreja koji su učestvovali i stradali u redovima ruske vojske tokom Prvog i Drugog svjetskog rata u Rusiji odnosno Sovjetskom Savezu. U ruskoj vojsci tokom Prvog svjetskog rata, rame uz rame sa svojim slavenskim saborcima, borilo se 450.000 jevrejskih vojnika a tokom Drugog svjetskog rata procjenjuje se da je 500.000 boraca Jevreja bilo u Crvenoj armiji, od kojih je 200.000 poginulo u borbama. Oko 160.000 Jevreja dobilo je ordene i druga odličja, a više od stotinu činove generala Crvene armije. Preko 150 je proglašeno herojima Sovjetskog Saveza što je tada bila najveća nagrada u zemlji. U radu su navedene kratke biografije nekoliko značajnih ličnosti jevrejskog porijekla koje su odigrale važnu ulogu tokom ratnih dejstava u Drugom svjetskom ratu.
AB  - Although short, the paper is very interesting and contains little known information about the number of Jews who participated and died in the Russian army ranks during the First and Second World Wars in Russia and the Soviet Union, respectively. In the Russian army during the First World War, 450,000 Jewish soldiers fought side by side with their Slavic comrades, and during the Second World War, it is estimated that 500,000 Jewish fighters were in the Red Army, of which 200,000 died in the struggle. About 160,000 Jews get orders and other medals, and more than a hundred ranks of Red Army generals. Over 150 were proclaimed heroes of the Soviet Union, which was the biggest award in the country at that time. The paper presents short biographies of several important persons of Jewish origin who played an important role during the war in the Second World War.
PB  - Sarajevo : D. Kamhi
T1  - Učešće Jevreja u Crvenoj armiji: Jevreji generali i heroji Sovjetskog Saveza
T1  - Participation of Jews in the Red army: Jews generals and heroes of the Soviet Union
SP  - 1
EP  - 4
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1563
ER  - 

@misc{
author = "Kamhi, David",
year = "2020",
abstract = "Iako kratak, rad je veoma zanimljiv i sadrži malo poznate informacija o broju Jevreja koji su učestvovali i stradali u redovima ruske vojske tokom Prvog i Drugog svjetskog rata u Rusiji odnosno Sovjetskom Savezu. U ruskoj vojsci tokom Prvog svjetskog rata, rame uz rame sa svojim slavenskim saborcima, borilo se 450.000 jevrejskih vojnika a tokom Drugog svjetskog rata procjenjuje se da je 500.000 boraca Jevreja bilo u Crvenoj armiji, od kojih je 200.000 poginulo u borbama. Oko 160.000 Jevreja dobilo je ordene i druga odličja, a više od stotinu činove generala Crvene armije. Preko 150 je proglašeno herojima Sovjetskog Saveza što je tada bila najveća nagrada u zemlji. U radu su navedene kratke biografije nekoliko značajnih ličnosti jevrejskog porijekla koje su odigrale važnu ulogu tokom ratnih dejstava u Drugom svjetskom ratu., Although short, the paper is very interesting and contains little known information about the number of Jews who participated and died in the Russian army ranks during the First and Second World Wars in Russia and the Soviet Union, respectively. In the Russian army during the First World War, 450,000 Jewish soldiers fought side by side with their Slavic comrades, and during the Second World War, it is estimated that 500,000 Jewish fighters were in the Red Army, of which 200,000 died in the struggle. About 160,000 Jews get orders and other medals, and more than a hundred ranks of Red Army generals. Over 150 were proclaimed heroes of the Soviet Union, which was the biggest award in the country at that time. The paper presents short biographies of several important persons of Jewish origin who played an important role during the war in the Second World War.",
publisher = "Sarajevo : D. Kamhi",
title = "Učešće Jevreja u Crvenoj armiji: Jevreji generali i heroji Sovjetskog Saveza, Participation of Jews in the Red army: Jews generals and heroes of the Soviet Union",
pages = "1-4",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1563"
}

Kamhi, D.. (2020). Učešće Jevreja u Crvenoj armiji: Jevreji generali i heroji Sovjetskog Saveza. 
Sarajevo : D. Kamhi., 1-4.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1563

Kamhi D. Učešće Jevreja u Crvenoj armiji: Jevreji generali i heroji Sovjetskog Saveza. 2020;:1-4.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1563 .

Kamhi, David, "Učešće Jevreja u Crvenoj armiji: Jevreji generali i heroji Sovjetskog Saveza" (2020):1-4,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1563 .

TY  - JOUR
AU  - Kamhi, David
PY  - 2019
UR  - https://www.jevrejskadigitalnabiblioteka.rs/handle/123456789/1560
AB  - Cijeli Bohoretin književni opus, kao i cijeli njen  život, možemo opisati ukratko: bila je prosvjetiteljica, učestvovala je u preporodu sefardske sredine, čuvala je sefardsku baštinu i tradiciju donijetu iz Španije, kao i onu nastalu u Bosni, propagirala je važnost rada, trezvenost, socijalnu pravdu... Rano je pristupila društvu “Matatja”. Bila je jedna od prvih feministkinja i socijalistkinja u Bosni. U mladosti je bila pristalica ideje cionizma, od koje je kasnije odustala. Bohoreta je bila svestrana književnica. Važnost njenog djelovanja u kulturnom, edukativnom, etnografskom i pogotovo u socijalnom smislu bila je već od početka zapažena. Ona se svim svojim bićem trudila da sačuva tekovine svega onoga što su Sefardi donijeli sa Iberijskog poluostrva, ali i stvorili tokom vijekova boravka u Bosni. Ovaj rad sadrži i više konkretnih opisa Bohoretinih stavova po brojnim pitanjima koja su zaokupljala i doticala Jevreje u Bosni, prije svega u odnosu na ideju cionizma i ideju povratka u Španiju.
AB  - Bohoreta's entire literary opus, as well as her entire life, can be described briefly: she was an educator, participated in the revival of the Sephardic environment, she guarded the Sephardic heritage and a tradition brought from Spain, as well as that originated in Bosnia, she propagated the importance of work and sobriety, social justice... She joined the „Matatja“ society. She was one of the first feminists and socialists in Bosnia. In her youth, she was a supporter of the idea of Zionism, which she later gave up. Bohoreta was a versatile writer. The importance of her work in the cultural, educational, ethnographic, and especially in the social sense was noticed from the very beginning. She tried with all her being to preserve the heritage of everything that the Sephardim brought from the Iberian Peninsula but also created during their centuries in Bosnia. This article also contains several descriptions of Bohoretas views on numerous issues that occupied and touched the Jews in Bosnia, primarily in relation to the idea of Zionism and the idea of returning to Spain.
PB  - Sarajevo : Međunarodni Forum Bosna
T2  - Forum Bosne
T1  - Odnos Laure Papo Bohorete prema društveno-političkim kretanjima između dva svjetska rata
T1  - Laura Papo Bohoreta's attitude towards socio-political movements between the two world wars
SP  - 94
EP  - 100
VL  - 87-88
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1560
ER  - 

@article{
author = "Kamhi, David",
year = "2019",
abstract = "Cijeli Bohoretin književni opus, kao i cijeli njen  život, možemo opisati ukratko: bila je prosvjetiteljica, učestvovala je u preporodu sefardske sredine, čuvala je sefardsku baštinu i tradiciju donijetu iz Španije, kao i onu nastalu u Bosni, propagirala je važnost rada, trezvenost, socijalnu pravdu... Rano je pristupila društvu “Matatja”. Bila je jedna od prvih feministkinja i socijalistkinja u Bosni. U mladosti je bila pristalica ideje cionizma, od koje je kasnije odustala. Bohoreta je bila svestrana književnica. Važnost njenog djelovanja u kulturnom, edukativnom, etnografskom i pogotovo u socijalnom smislu bila je već od početka zapažena. Ona se svim svojim bićem trudila da sačuva tekovine svega onoga što su Sefardi donijeli sa Iberijskog poluostrva, ali i stvorili tokom vijekova boravka u Bosni. Ovaj rad sadrži i više konkretnih opisa Bohoretinih stavova po brojnim pitanjima koja su zaokupljala i doticala Jevreje u Bosni, prije svega u odnosu na ideju cionizma i ideju povratka u Španiju., Bohoreta's entire literary opus, as well as her entire life, can be described briefly: she was an educator, participated in the revival of the Sephardic environment, she guarded the Sephardic heritage and a tradition brought from Spain, as well as that originated in Bosnia, she propagated the importance of work and sobriety, social justice... She joined the „Matatja“ society. She was one of the first feminists and socialists in Bosnia. In her youth, she was a supporter of the idea of Zionism, which she later gave up. Bohoreta was a versatile writer. The importance of her work in the cultural, educational, ethnographic, and especially in the social sense was noticed from the very beginning. She tried with all her being to preserve the heritage of everything that the Sephardim brought from the Iberian Peninsula but also created during their centuries in Bosnia. This article also contains several descriptions of Bohoretas views on numerous issues that occupied and touched the Jews in Bosnia, primarily in relation to the idea of Zionism and the idea of returning to Spain.",
publisher = "Sarajevo : Međunarodni Forum Bosna",
journal = "Forum Bosne",
title = "Odnos Laure Papo Bohorete prema društveno-političkim kretanjima između dva svjetska rata, Laura Papo Bohoreta's attitude towards socio-political movements between the two world wars",
pages = "94-100",
volume = "87-88",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1560"
}

Kamhi, D.. (2019). Odnos Laure Papo Bohorete prema društveno-političkim kretanjima između dva svjetska rata. in Forum Bosne
Sarajevo : Međunarodni Forum Bosna., 87-88, 94-100.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1560

Kamhi D. Odnos Laure Papo Bohorete prema društveno-političkim kretanjima između dva svjetska rata. in Forum Bosne. 2019;87-88:94-100.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1560 .

Kamhi, David, "Odnos Laure Papo Bohorete prema društveno-političkim kretanjima između dva svjetska rata" in Forum Bosne, 87-88 (2019):94-100,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1560 .

TY  - JOUR
AU  - Kamhi, David
PY  - 2019
UR  - https://www.jevrejskadigitalnabiblioteka.rs/handle/123456789/1532
AB  - Poznato je da je Dubrovnik tokom cijelog srednjeg vijeka bio pod protektoratom
nekoliko država: Bizanta, Normandskih kraljeva, Venecije i nekih manjih talijanskih
državica. U tim državama su živjeli Jevreji još od rimskog carstva. Oni su bili organizovani, imali su svoje opštine ili slične organizacije. Velike jevrejske kolonije su postojale i u Apuliji, Siciliji i Albaniji (Valona). S tim kolonijama su Dubrovčani stalno trgovali. Vrlo je važna i činjenica da su iz tih država u Dubrovnik dolazili ljekari, učitelji i muzičari, među kojima je bilo dosta Jevreja. U gradovima južne Italije, naročito u provinciji Pulje (Bari i drugi) bilo je dosta Dubrovčana koji su trgovali sa tamošnjim Jevrejima. Pod protektoratom Venecije, Dubrovnik je bio od 1204. do 1358. godine  nakon toga je i dalje bio u živim trgovačkim i ekonomskim odnosima. Dubrovčani su i
tu susretali Jevreje, trgovce kao i druge koji su dolazili iz drugih krajeva u Veneciju također zbog trgovine. Jevreji koji su povremeno dolazili u Dubrovnik, vrlo brzo su otkrili da Dubrovčani već simbolički poznaju Jevreje putem preduskršnjih i uskršnjih
zabava (maskerada) u kojima se Jevreji prikazuju vrlo negativno, podložni izrugivanju, podsmijehu i poruzi. Ta percepcija se nastavila i u daljoj istoriji Dubrovnika. Ovakav način tretmana Jevreja je stvoren u Dubrovniku i u svim kršćanskim državama pod uticajem Papskog Rima, gdje su se te ulične predstave nazivale "džudijate". O tome kada su se te predstave počele održavati u Dubrovniku, nemamo pouzdan podatak, pošto su se u dubrovačkom arhivu podaci sistematski počeli prikupljati tek od kraja 13. vijeka...
AB  - It is known that throughout the Middle Ages, Dubrovnik was under the protectorate of several states: Byzantium, the Norman kings, Venice, and some smaller Italian states. Jews have lived in these countries since the Roman Empire. They were organized, they had their own communities or similar organizations. Large Jewish colonies also existed in Apulia, Sicily, and Albania (Valona). The people of Dubrovnik constantly traded with these colonies. It is also very important that doctors, teachers, and musicians came to Dubrovnik from those countries, among whom there were many Jews. In the cities of southern Italy, especially in the province of Puglia (Bari and others), there were many people from Dubrovnik who traded with the Jews there. Under the protectorate of Venice Dubrovnik was from 1204 to 1358, after which it continued to have lively trade and economic relations. The people of Dubrovnik also met Jews, merchants, and others who came to Venice from other parts also for trade. Jews who came to Dubrovnik from time to time quickly discovered that the people of Dubrovnik already symbolically knew the Jews through pre-Easter and Easter parties (masquerades) in which Jews were portrayed very negatively, susceptible to ridicule, and scorn. That perception continued in the further history of Dubrovnik. This way of treating Jews was created in Dubrovnik and in all Christian states under the influence of the Pope of Rome, where these street performances were called "džudijata." We do not have reliable information about when these performances began to take place in Dubrovnik, since data were systematically collected in the Dubrovnik archives only from the end of the 13th century...
PB  - Sarajevo : Jevrejska zajednica Bosne i Hercegovine - Jevrejska opština Sarajevo
T2  - Jevrejski glas
T1  - Fragmenti iz života dubrovačkih Jevreja
T1  - Fragments from the life of Dubrovnik Jews
SP  - 24
EP  - 29
IS  - 82/83
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1532
ER  - 

@article{
author = "Kamhi, David",
year = "2019",
abstract = "Poznato je da je Dubrovnik tokom cijelog srednjeg vijeka bio pod protektoratom
nekoliko država: Bizanta, Normandskih kraljeva, Venecije i nekih manjih talijanskih
državica. U tim državama su živjeli Jevreji još od rimskog carstva. Oni su bili organizovani, imali su svoje opštine ili slične organizacije. Velike jevrejske kolonije su postojale i u Apuliji, Siciliji i Albaniji (Valona). S tim kolonijama su Dubrovčani stalno trgovali. Vrlo je važna i činjenica da su iz tih država u Dubrovnik dolazili ljekari, učitelji i muzičari, među kojima je bilo dosta Jevreja. U gradovima južne Italije, naročito u provinciji Pulje (Bari i drugi) bilo je dosta Dubrovčana koji su trgovali sa tamošnjim Jevrejima. Pod protektoratom Venecije, Dubrovnik je bio od 1204. do 1358. godine  nakon toga je i dalje bio u živim trgovačkim i ekonomskim odnosima. Dubrovčani su i
tu susretali Jevreje, trgovce kao i druge koji su dolazili iz drugih krajeva u Veneciju također zbog trgovine. Jevreji koji su povremeno dolazili u Dubrovnik, vrlo brzo su otkrili da Dubrovčani već simbolički poznaju Jevreje putem preduskršnjih i uskršnjih
zabava (maskerada) u kojima se Jevreji prikazuju vrlo negativno, podložni izrugivanju, podsmijehu i poruzi. Ta percepcija se nastavila i u daljoj istoriji Dubrovnika. Ovakav način tretmana Jevreja je stvoren u Dubrovniku i u svim kršćanskim državama pod uticajem Papskog Rima, gdje su se te ulične predstave nazivale "džudijate". O tome kada su se te predstave počele održavati u Dubrovniku, nemamo pouzdan podatak, pošto su se u dubrovačkom arhivu podaci sistematski počeli prikupljati tek od kraja 13. vijeka..., It is known that throughout the Middle Ages, Dubrovnik was under the protectorate of several states: Byzantium, the Norman kings, Venice, and some smaller Italian states. Jews have lived in these countries since the Roman Empire. They were organized, they had their own communities or similar organizations. Large Jewish colonies also existed in Apulia, Sicily, and Albania (Valona). The people of Dubrovnik constantly traded with these colonies. It is also very important that doctors, teachers, and musicians came to Dubrovnik from those countries, among whom there were many Jews. In the cities of southern Italy, especially in the province of Puglia (Bari and others), there were many people from Dubrovnik who traded with the Jews there. Under the protectorate of Venice Dubrovnik was from 1204 to 1358, after which it continued to have lively trade and economic relations. The people of Dubrovnik also met Jews, merchants, and others who came to Venice from other parts also for trade. Jews who came to Dubrovnik from time to time quickly discovered that the people of Dubrovnik already symbolically knew the Jews through pre-Easter and Easter parties (masquerades) in which Jews were portrayed very negatively, susceptible to ridicule, and scorn. That perception continued in the further history of Dubrovnik. This way of treating Jews was created in Dubrovnik and in all Christian states under the influence of the Pope of Rome, where these street performances were called "džudijata." We do not have reliable information about when these performances began to take place in Dubrovnik, since data were systematically collected in the Dubrovnik archives only from the end of the 13th century...",
publisher = "Sarajevo : Jevrejska zajednica Bosne i Hercegovine - Jevrejska opština Sarajevo",
journal = "Jevrejski glas",
title = "Fragmenti iz života dubrovačkih Jevreja, Fragments from the life of Dubrovnik Jews",
pages = "24-29",
number = "82/83",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1532"
}

Kamhi, D.. (2019). Fragmenti iz života dubrovačkih Jevreja. in Jevrejski glas
Sarajevo : Jevrejska zajednica Bosne i Hercegovine - Jevrejska opština Sarajevo.(82/83), 24-29.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1532

Kamhi D. Fragmenti iz života dubrovačkih Jevreja. in Jevrejski glas. 2019;(82/83):24-29.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1532 .

Kamhi, David, "Fragmenti iz života dubrovačkih Jevreja" in Jevrejski glas, no. 82/83 (2019):24-29,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1532 .

TY  - JOUR
AU  - Kamhi, David
PY  - 2018
UR  - http://www.benevolencija.eu.org/component/option,com_docman/task,doc_view/gid,260/
UR  - https://www.jevrejskadigitalnabiblioteka.rs/handle/123456789/1234
AB  - ... "Kalmi Baruh je od 1924. do 1941. Bio poštovan i uvažen i veoma aktivan intelektualac. Osim poznavanja španske i francuske te ukupne romanske filologije i enormnog poznavanja sefardike, posebno jezika, bio je za ono doba veoma napredan čovjek, poznat u Jugoslaviji i svijetu. Zalagao se za napredak nauke, primjenu novih metoda u pedagoškom radu te za kulturno uzdizanje naroda, posebno radnika, međunacionalnu trpeljivost i saradnju, borbu protiv fašizma i diktatura i antisemitizma. Posebno je davao veliku podršku republikancima u građanskom ratu u Španiji. Prije svega je najvažnije da je bio skroman i pošten čovjek."
AB  - "... Kalmi Baruh was a respected and very active intellectual from 1924 to 1941. In addition to his knowledge of Spanish and French and general Romance philology and enormous knowledge of Sephardic customs, especially language, he was a very progressive man at the time, known in Yugoslavia and worldwide. He advocated the improvement of science, the approach to new methods in pedagogical work, the cultural enlightenment of people especially workers, the interethnic tolerance and cooperation, the fight against fascism and dictatorships and anti-Semitism. Most importantly, he was a modest and honest man..."
PB  - Sarajevo : Jevrejska zajednica Bosne i Hercegovine - Jevrejska opština Sarajevo
T2  - Jevrejski glas - separat (offprint)
T1  - Neki aspekti iz života i rada dr Kalmija Baruha, jednog od najistaknutijih svjetskih hispanista i poznavalaca sefardike
T1  - Some aspects from the life and work of Dr. Kalmi Baruch, one of the world's most prominent Hispanists and experts of Sephardic
SP  - 1
EP  - 16
IS  - 78 (mart)
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1234
ER  - 

@article{
author = "Kamhi, David",
year = "2018",
abstract = "... "Kalmi Baruh je od 1924. do 1941. Bio poštovan i uvažen i veoma aktivan intelektualac. Osim poznavanja španske i francuske te ukupne romanske filologije i enormnog poznavanja sefardike, posebno jezika, bio je za ono doba veoma napredan čovjek, poznat u Jugoslaviji i svijetu. Zalagao se za napredak nauke, primjenu novih metoda u pedagoškom radu te za kulturno uzdizanje naroda, posebno radnika, međunacionalnu trpeljivost i saradnju, borbu protiv fašizma i diktatura i antisemitizma. Posebno je davao veliku podršku republikancima u građanskom ratu u Španiji. Prije svega je najvažnije da je bio skroman i pošten čovjek.", "... Kalmi Baruh was a respected and very active intellectual from 1924 to 1941. In addition to his knowledge of Spanish and French and general Romance philology and enormous knowledge of Sephardic customs, especially language, he was a very progressive man at the time, known in Yugoslavia and worldwide. He advocated the improvement of science, the approach to new methods in pedagogical work, the cultural enlightenment of people especially workers, the interethnic tolerance and cooperation, the fight against fascism and dictatorships and anti-Semitism. Most importantly, he was a modest and honest man..."",
publisher = "Sarajevo : Jevrejska zajednica Bosne i Hercegovine - Jevrejska opština Sarajevo",
journal = "Jevrejski glas - separat (offprint)",
title = "Neki aspekti iz života i rada dr Kalmija Baruha, jednog od najistaknutijih svjetskih hispanista i poznavalaca sefardike, Some aspects from the life and work of Dr. Kalmi Baruch, one of the world's most prominent Hispanists and experts of Sephardic",
pages = "1-16",
number = "78 (mart)",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1234"
}

Kamhi, D.. (2018). Neki aspekti iz života i rada dr Kalmija Baruha, jednog od najistaknutijih svjetskih hispanista i poznavalaca sefardike. in Jevrejski glas - separat (offprint)
Sarajevo : Jevrejska zajednica Bosne i Hercegovine - Jevrejska opština Sarajevo.(78 (mart)), 1-16.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1234

Kamhi D. Neki aspekti iz života i rada dr Kalmija Baruha, jednog od najistaknutijih svjetskih hispanista i poznavalaca sefardike. in Jevrejski glas - separat (offprint). 2018;(78 (mart)):1-16.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1234 .

Kamhi, David, "Neki aspekti iz života i rada dr Kalmija Baruha, jednog od najistaknutijih svjetskih hispanista i poznavalaca sefardike" in Jevrejski glas - separat (offprint), no. 78 (mart) (2018):1-16,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1234 .

TY  - GEN
AU  - Kamhi, David
PY  - 2018
UR  - https://www.jevrejskadigitalnabiblioteka.rs/handle/123456789/1556
AB  - Dr. Kalmi Baruh was born in Sarajevo on December 25, 1896. He was the eighth child of father Solomon and mother Flora born Abinun. With these basic data begins a biographical review of the family life, childhood, and youth of this important Jewish and Bosnian-Herzegovinian cultural public figure who left a visible mark in the written word dedicated to the Jewish-Spanish language and cultural heritage of Bosnia and Herzegovina before World War II. This paper brings numerous information about his cultural-educational, social, and research work as well as about his works and articles in numerous newspapers and periodicals, and especially about his books. With his work and rich content, he marked and predetermined the place and role of the Jewish Sephardic language in Bosnia and Herzegovina and its general cultural heritage.
PB  - Sarajevo : D. Kamhi
T1  - Some aspects of life and work of Dr. Kalmi Baruh, one of the most prominent world Hispanic scholars and experts in Sephardim studies
SP  - 1
EP  - 18
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1556
ER  - 

@misc{
author = "Kamhi, David",
year = "2018",
abstract = "Dr. Kalmi Baruh was born in Sarajevo on December 25, 1896. He was the eighth child of father Solomon and mother Flora born Abinun. With these basic data begins a biographical review of the family life, childhood, and youth of this important Jewish and Bosnian-Herzegovinian cultural public figure who left a visible mark in the written word dedicated to the Jewish-Spanish language and cultural heritage of Bosnia and Herzegovina before World War II. This paper brings numerous information about his cultural-educational, social, and research work as well as about his works and articles in numerous newspapers and periodicals, and especially about his books. With his work and rich content, he marked and predetermined the place and role of the Jewish Sephardic language in Bosnia and Herzegovina and its general cultural heritage.",
publisher = "Sarajevo : D. Kamhi",
title = "Some aspects of life and work of Dr. Kalmi Baruh, one of the most prominent world Hispanic scholars and experts in Sephardim studies",
pages = "1-18",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1556"
}

Kamhi, D.. (2018). Some aspects of life and work of Dr. Kalmi Baruh, one of the most prominent world Hispanic scholars and experts in Sephardim studies. 
Sarajevo : D. Kamhi., 1-18.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1556

Kamhi D. Some aspects of life and work of Dr. Kalmi Baruh, one of the most prominent world Hispanic scholars and experts in Sephardim studies. 2018;:1-18.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1556 .

Kamhi, David, "Some aspects of life and work of Dr. Kalmi Baruh, one of the most prominent world Hispanic scholars and experts in Sephardim studies" (2018):1-18,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1556 .

TY  - GEN
AU  - Kamhi, David
PY  - 2018
UR  - https://www.jevrejskadigitalnabiblioteka.rs/handle/123456789/1555
AB  - Dr Kalmi Baruh rođen je u Sarajevu 25. decembra 1896. godine. Bio je osmo dijete oca Salamona i majke Flore rođene Abinun. Ovim osnovnim podacima započinje biografski prikaz porodičnog života, djetinjstva i mladosti ovog značajnog jevrejskog i bosansko-hercegovačkog kulturnog javnog djelatnika koji je ostavio vidljiv trag u pisanoj riječi posvećenoj jevrejsko-španskom jeziku i kulturnom nasljeđu Bosne i Hercegovine prije Drugog svjetskog rata. Ovaj rad donosi brojne informacije o njegovom kulturno-prosvjetnom, društvenom i istraživačkom radu kao i o njegovim radovima i člancima u brojnim glasilima i novinama, te posebno o njegovim knjigama. Svojim radom i bogatim sadržajima obilježio je i predodredio mjesto i ulogu jevrejskog sefardskog jezika u Bosni i Hercegovini i njenom opštem kulturnom nasljeđu.
PB  - Sarajevo : D. Kamhi
T1  - Neki aspekti iz života i rada dr Kalmija Baruha, jednog od najistaknutijih svjetskih hispanista i poznavalaca sefardike
SP  - 1
EP  - 13
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1555
ER  - 

@misc{
author = "Kamhi, David",
year = "2018",
abstract = "Dr Kalmi Baruh rođen je u Sarajevu 25. decembra 1896. godine. Bio je osmo dijete oca Salamona i majke Flore rođene Abinun. Ovim osnovnim podacima započinje biografski prikaz porodičnog života, djetinjstva i mladosti ovog značajnog jevrejskog i bosansko-hercegovačkog kulturnog javnog djelatnika koji je ostavio vidljiv trag u pisanoj riječi posvećenoj jevrejsko-španskom jeziku i kulturnom nasljeđu Bosne i Hercegovine prije Drugog svjetskog rata. Ovaj rad donosi brojne informacije o njegovom kulturno-prosvjetnom, društvenom i istraživačkom radu kao i o njegovim radovima i člancima u brojnim glasilima i novinama, te posebno o njegovim knjigama. Svojim radom i bogatim sadržajima obilježio je i predodredio mjesto i ulogu jevrejskog sefardskog jezika u Bosni i Hercegovini i njenom opštem kulturnom nasljeđu.",
publisher = "Sarajevo : D. Kamhi",
title = "Neki aspekti iz života i rada dr Kalmija Baruha, jednog od najistaknutijih svjetskih hispanista i poznavalaca sefardike",
pages = "1-13",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1555"
}

Kamhi, D.. (2018). Neki aspekti iz života i rada dr Kalmija Baruha, jednog od najistaknutijih svjetskih hispanista i poznavalaca sefardike. 
Sarajevo : D. Kamhi., 1-13.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1555

Kamhi D. Neki aspekti iz života i rada dr Kalmija Baruha, jednog od najistaknutijih svjetskih hispanista i poznavalaca sefardike. 2018;:1-13.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1555 .

Kamhi, David, "Neki aspekti iz života i rada dr Kalmija Baruha, jednog od najistaknutijih svjetskih hispanista i poznavalaca sefardike" (2018):1-13,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1555 .

TY  - GEN
AU  - Kamhi, David
PY  - 2017
UR  - http://www.benevolencija.eu.org/component/option,com_docman/task,doc_view/gid,254/
UR  - https://www.jevrejskadigitalnabiblioteka.rs/handle/123456789/1238
AB  - “…Tradicionalna (narodna) i ostala muzika sefardskih Jevreja je uveliko zavisila od uslova u kojima su živjeli, te u okviru onoga što su im otomanske vlasti omogućavale. U Sarajevu su Sefardi imali totalnu vjersku slobodu u odvijanju religijskih obreda, kako u sinagogama tako i u privatnom životu, to jest kod kuće. U tim liturgijskim i paraliturgijskim obredima muzika je imala vrlo važnu ulogu. Sefardski oblici muzičkog izvođenja bili su uglavnom vokalni. To se odnosilo i na izvođenje napjeva na velike i male praznike (Roš ašana, Jom kipur, Purim, Pesah, Šavuot, Hanuka i ostale) kao i na religioznu djelatnost kod kuće. U religijskom, muzičkom izražaju, Sefardi su kao i u drugim muzičkim oblicima, očito bili pod velikim uticajem sredine, naročito tursko-muslimanske, koji je u dugom periodu bio dominantan. Interesantna je činjenica da je na Sefarde taj uticaj bio mnogo jači nego na hrišćane. To nije čudo iz prostog razloga što je uopšte sefardska muzika, uslijed dugog boravka na Iberijskom poluostrvu, dobrim dijelom bila bazirana na elementima arapskog, islamskog izraza u svakoj
muzičkoj formi. Sefardska muzika kao i kod ostalog jevrejskog naroda, bila je prilagodljiva, ne samo što je to postala pod ovakvim uticajima, nego što je to bio i zvaničan stav religijskih vođa, a zbog očuvanja jevrejskog, religijskog i etničkog integriteta…”
AB  - “… Traditional (folk) and other music of Sephardic Jews largely depended on the conditions in which they lived, and within what the Ottoman authorities allowed them. In Sarajevo, the Sephardim had total religious freedom in performing religious rites, both in synagogues and in private life, that is, at home. Music played a very important role in these liturgical and Para liturgical rites. Sephardic forms of musical performance were mostly vocal. This also referred to the performance of chants on large and small holidays (Rosh Hashanah, Yom Kippur, Purim, Pesach, Shavuot, Hanukkah and others) as well as to religious activity at home. In religious, musical expression, the Sephardim, as in other musical forms, were obviously under the great influence of the environment, especially the Turkish-Muslim one, which was dominant for a long time. It is an interesting fact that the influence on the Sephardim was much stronger than on the Christians. This is no wonder for the simple reason that Sephardic music in general, due to its long stay on the Iberian Peninsula, was largely based on elements of Arabic, Islamic expression in every musical form. Sephardic music, like that of the rest of the Jewish people, was adaptable, not only because it became under such influences, but also because it was the official position of religious leaders, and because of the preservation of Jewish, religious and ethnic integrity..."
PB  - Sarajevo : Jevrejska zajednica Bosne i Hercegovine - Jevrejska opština Sarajevo
T2  - Jevrejski glas - separat (separate)
T1  - Sefardska muzika u multikulturnoj Bosni i Hercegovini
T1  - Sephardic music in multicultural Bosnia and Herzegovina
SP  - 1
EP  - 16
IS  - 73 (mart)
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1238
ER  - 

@misc{
author = "Kamhi, David",
year = "2017",
abstract = "“…Tradicionalna (narodna) i ostala muzika sefardskih Jevreja je uveliko zavisila od uslova u kojima su živjeli, te u okviru onoga što su im otomanske vlasti omogućavale. U Sarajevu su Sefardi imali totalnu vjersku slobodu u odvijanju religijskih obreda, kako u sinagogama tako i u privatnom životu, to jest kod kuće. U tim liturgijskim i paraliturgijskim obredima muzika je imala vrlo važnu ulogu. Sefardski oblici muzičkog izvođenja bili su uglavnom vokalni. To se odnosilo i na izvođenje napjeva na velike i male praznike (Roš ašana, Jom kipur, Purim, Pesah, Šavuot, Hanuka i ostale) kao i na religioznu djelatnost kod kuće. U religijskom, muzičkom izražaju, Sefardi su kao i u drugim muzičkim oblicima, očito bili pod velikim uticajem sredine, naročito tursko-muslimanske, koji je u dugom periodu bio dominantan. Interesantna je činjenica da je na Sefarde taj uticaj bio mnogo jači nego na hrišćane. To nije čudo iz prostog razloga što je uopšte sefardska muzika, uslijed dugog boravka na Iberijskom poluostrvu, dobrim dijelom bila bazirana na elementima arapskog, islamskog izraza u svakoj
muzičkoj formi. Sefardska muzika kao i kod ostalog jevrejskog naroda, bila je prilagodljiva, ne samo što je to postala pod ovakvim uticajima, nego što je to bio i zvaničan stav religijskih vođa, a zbog očuvanja jevrejskog, religijskog i etničkog integriteta…”, “… Traditional (folk) and other music of Sephardic Jews largely depended on the conditions in which they lived, and within what the Ottoman authorities allowed them. In Sarajevo, the Sephardim had total religious freedom in performing religious rites, both in synagogues and in private life, that is, at home. Music played a very important role in these liturgical and Para liturgical rites. Sephardic forms of musical performance were mostly vocal. This also referred to the performance of chants on large and small holidays (Rosh Hashanah, Yom Kippur, Purim, Pesach, Shavuot, Hanukkah and others) as well as to religious activity at home. In religious, musical expression, the Sephardim, as in other musical forms, were obviously under the great influence of the environment, especially the Turkish-Muslim one, which was dominant for a long time. It is an interesting fact that the influence on the Sephardim was much stronger than on the Christians. This is no wonder for the simple reason that Sephardic music in general, due to its long stay on the Iberian Peninsula, was largely based on elements of Arabic, Islamic expression in every musical form. Sephardic music, like that of the rest of the Jewish people, was adaptable, not only because it became under such influences, but also because it was the official position of religious leaders, and because of the preservation of Jewish, religious and ethnic integrity..."",
publisher = "Sarajevo : Jevrejska zajednica Bosne i Hercegovine - Jevrejska opština Sarajevo",
journal = "Jevrejski glas - separat (separate)",
title = "Sefardska muzika u multikulturnoj Bosni i Hercegovini, Sephardic music in multicultural Bosnia and Herzegovina",
pages = "1-16",
number = "73 (mart)",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1238"
}

Kamhi, D.. (2017). Sefardska muzika u multikulturnoj Bosni i Hercegovini. in Jevrejski glas - separat (separate)
Sarajevo : Jevrejska zajednica Bosne i Hercegovine - Jevrejska opština Sarajevo.(73 (mart)), 1-16.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1238

Kamhi D. Sefardska muzika u multikulturnoj Bosni i Hercegovini. in Jevrejski glas - separat (separate). 2017;(73 (mart)):1-16.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1238 .

Kamhi, David, "Sefardska muzika u multikulturnoj Bosni i Hercegovini" in Jevrejski glas - separat (separate), no. 73 (mart) (2017):1-16,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1238 .

TY  - JOUR
AU  - Kamhi, David
PY  - 2017
UR  - http://www.benevolencija.eu.org/component/option,com_docman/task,cat_view/gid,27/dir,DESC/order,date/limit,5/limitstart,10/
UR  - https://www.jevrejskadigitalnabiblioteka.rs/handle/123456789/1237
AB  - “…Bohoreta je bila svestrana književnica. Važnost njenog djelovanja u kulturnom, edukativnom, etnografskom i pogotovo u socijalnom smislu bila je već od početka zapažena. Ona se svim svojim bićem trudila da sačuva tekovine svega onoga što su Sefardi donijeli sa Iberijskog poluostrva, ali i stvorili tokom vijekova boravka u Bosni. Ona je pisala o malim običnim Sefardima iz srednje siromašnog pa i najsiromašnijeg staleža, koji su ranije pa i u njeno vrijeme bili eksploatisani, jedva preživljavali i hronično trpjeli oskudicu. Bohoreta je tačno znala odakle potiče bijeda i nezaposlenost… Na kraju, cijeli Bohoretin književni opus, kao i cijeli njen život, možemo opisati ukratko: bila je prosvjetiteljica, učestvovala je u preporodu sefardske sredine, čuvarica sefardske baštine i tradicije donijete iz Španije, kao i one koja je nastala u Bosni, propagirala je važnost rada i trezvenosti, socijalnu pravdu itd. Bila je jedna od prvih  feministkinja i socijalistkinja u Bosni, u mladosti pristalica ideje cionizma, od koje je kasnije odustala i iznad svega velika bosanska patriotkinja...”
AB  - "… Bohoreta was a versatile writer. The importance of her work in the cultural, educational, ethnographic and especially in the social sense was noticed from the very beginning. She tried with all her being to preserve the heritage of everything that the Sephardim brought from the Iberian Peninsula but also created during their centuries in Bosnia. She wrote about small ordinary Sephardim from the middle poor and even the poorest class, who were exploited earlier and in her time, barely survived and chronically suffered from poverty. Bohoreta knew exactly where misery and unemployment came from. The one that originated in Bosnia propagated the importance of work and sobriety, social justice, etc. She was one of the first feminists and socialists in Bosnia..."
PB  - Sarajevo : Jevrejska zajednica Bosne i Hercegovine - Jevrejska opština Sarajevo
T2  - Jevrejski glas - separat (separate)
T1  - Odnos Laure Papo - Bohorete prema društveno-političkim kretanjima između dva svjetska rata
T1  - Laura Papo - Bohoreta's relationship according to socio-political movements between the two world war
SP  - 1
EP  - 8
IS  - 74 (jun)
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1237
ER  - 

@article{
author = "Kamhi, David",
year = "2017",
abstract = "“…Bohoreta je bila svestrana književnica. Važnost njenog djelovanja u kulturnom, edukativnom, etnografskom i pogotovo u socijalnom smislu bila je već od početka zapažena. Ona se svim svojim bićem trudila da sačuva tekovine svega onoga što su Sefardi donijeli sa Iberijskog poluostrva, ali i stvorili tokom vijekova boravka u Bosni. Ona je pisala o malim običnim Sefardima iz srednje siromašnog pa i najsiromašnijeg staleža, koji su ranije pa i u njeno vrijeme bili eksploatisani, jedva preživljavali i hronično trpjeli oskudicu. Bohoreta je tačno znala odakle potiče bijeda i nezaposlenost… Na kraju, cijeli Bohoretin književni opus, kao i cijeli njen život, možemo opisati ukratko: bila je prosvjetiteljica, učestvovala je u preporodu sefardske sredine, čuvarica sefardske baštine i tradicije donijete iz Španije, kao i one koja je nastala u Bosni, propagirala je važnost rada i trezvenosti, socijalnu pravdu itd. Bila je jedna od prvih  feministkinja i socijalistkinja u Bosni, u mladosti pristalica ideje cionizma, od koje je kasnije odustala i iznad svega velika bosanska patriotkinja...”, "… Bohoreta was a versatile writer. The importance of her work in the cultural, educational, ethnographic and especially in the social sense was noticed from the very beginning. She tried with all her being to preserve the heritage of everything that the Sephardim brought from the Iberian Peninsula but also created during their centuries in Bosnia. She wrote about small ordinary Sephardim from the middle poor and even the poorest class, who were exploited earlier and in her time, barely survived and chronically suffered from poverty. Bohoreta knew exactly where misery and unemployment came from. The one that originated in Bosnia propagated the importance of work and sobriety, social justice, etc. She was one of the first feminists and socialists in Bosnia..."",
publisher = "Sarajevo : Jevrejska zajednica Bosne i Hercegovine - Jevrejska opština Sarajevo",
journal = "Jevrejski glas - separat (separate)",
title = "Odnos Laure Papo - Bohorete prema društveno-političkim kretanjima između dva svjetska rata, Laura Papo - Bohoreta's relationship according to socio-political movements between the two world war",
pages = "1-8",
number = "74 (jun)",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1237"
}

Kamhi, D.. (2017). Odnos Laure Papo - Bohorete prema društveno-političkim kretanjima između dva svjetska rata. in Jevrejski glas - separat (separate)
Sarajevo : Jevrejska zajednica Bosne i Hercegovine - Jevrejska opština Sarajevo.(74 (jun)), 1-8.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1237

Kamhi D. Odnos Laure Papo - Bohorete prema društveno-političkim kretanjima između dva svjetska rata. in Jevrejski glas - separat (separate). 2017;(74 (jun)):1-8.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1237 .

Kamhi, David, "Odnos Laure Papo - Bohorete prema društveno-političkim kretanjima između dva svjetska rata" in Jevrejski glas - separat (separate), no. 74 (jun) (2017):1-8,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1237 .

TY  - GEN
AU  - Kamhi, David
PY  - 2017
UR  - https://www.jevrejskadigitalnabiblioteka.rs/handle/123456789/1569
AB  - "Postankom ljudi na planeti pojavilo se krucijalno pitanje kako objasniti prirodne pojave i sve ostalo što se oko ljudi dešava. Strah koji su ljudi pokazivali kao reakciju na sve što je nepoznato, uslovio je ideje o nekoj višoj sili ili silama, koje upravljaju svijetom, ali i o tajanstvenim duhovima predaka. Tokom vremena te sile su nazvali bogovima. Bogovi su bili zamišljeni kao ljudska bića ili životinje, a često i u kombinacijama ljudskog i životinjskog tijela. Ta su izmišljena bića crtali po pećinama gdje su živjeli i pravili su njihove kipove. Tim kipovima su prinosili žrtve, često i žive ljude ne bi li ih umilostivili. Svaka tadašnja ljudska zajednica, porodična ili plemenska te je kipove držala u prostorijama gdje su živjeli i u raznim prilikama im se klanjali. Kod tih bogova je postojala hijerarhija tj. razlika u važnosti i koristi za datu zajednicu. Postoji više hipoteza o pojavi jednog boga. Vjerovatno je taj bog bio ne samo najdominantniji nego i najkorisniji. Pojam jednog boga je bio samo jedna od emanacija duha naroda starog istoka. Veliki broj teologa i naučnika smatra da su se ideje o jednom bogu pojavile kod Sumera ili u Babilonu i Egiptu i da su tu ideju kasnije preuzeli Jevreji. Po ovim teorijama je monoteizam bio samo jedan ogranak politeizma, koji se rodio u hramovima pomenutih naroda, a potom je postao jevrejski. Po drugoj teoriji su Jevreji pojavom Abrahama (Avraama) prvi prihvatili spoznaju da na svijetu postoji samo jedan bog. Taj bog je stvorio svijet i sve što na njemu postoji; kosmos, nebo i zemlju kao i ostalo. Bog je stvorio i prvog čovjeka Adama od zemlje i udahnuo mu život, kao i njegovu ženu Havu od Adamovog rebra. Osnovna postavka u Judaizmu je da i čovjek i priroda imaju značenje jer su stvoreni sa određenom namjerom. Da nema boga - tvorca, vasiona bi bila bez cilja i ljudsko postojanje bez svrhe, a život bez smisla i nade (Psalm 127:1)" (iz uvoda autora).
AB  - "With the genesis of humans on the planet, a crucial question appears - how to explain natural phenomena and everything else that happens around humans.  The fear that people showed as a reaction to everything that is unknown, conditioned the ideas about some higher power or forces, which rule the world, but also about the mysterious spirits of the ancestors. Over time these forces were called gods. The gods were conceived as human beings or animals, and often in combinations of a human and animal body. These fictional beings drew on the caves where they lived and made their statues. Every human community, family or tribal at the time, kept the statues in the rooms where they lived and worshiped them on various occasions. There are several hypotheses about the appearance of one god. Probably this god was not only the most dominant but also the most useful. The concept of one god was just one of the emanations of the spirit of the people of the ancient East. Many theologians and scholars believe that the idea of a single god appeared among the Sumerians or in Babylon and Egypt and that the idea was later adopted by the Jews. According to these theories, monotheism was only one branch of polytheism, which was born in the temples of the mentioned peoples, and then became Jewish. According to another theory, with the appearance of Abraham (Avraam), the Jews were the first to accept the knowledge that there is only one god in the world. That God created the world and everything that exists on it; universe, heaven, and earth as well as the rest. God also created the first man Adam from the earth and breathed life into him, as well as his wife Eve from Adam’s rib. The basic premise in Judaism is that both man and nature have meaning because they were created with a specific intention. If there were no god-creator, the universe would be without a goal and human existence without purpose, and life without meaning and hope (Psalm 127: 1) "(from the author's introduction).
PB  - Sarajevo : D. Kamhi
T1  - Uticaj religije na stvaranje jevrejskog identiteta
T1  - The influence of religion on the creation of Jewish identity
SP  - 1
EP  - 10
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1569
ER  - 

@misc{
author = "Kamhi, David",
year = "2017",
abstract = ""Postankom ljudi na planeti pojavilo se krucijalno pitanje kako objasniti prirodne pojave i sve ostalo što se oko ljudi dešava. Strah koji su ljudi pokazivali kao reakciju na sve što je nepoznato, uslovio je ideje o nekoj višoj sili ili silama, koje upravljaju svijetom, ali i o tajanstvenim duhovima predaka. Tokom vremena te sile su nazvali bogovima. Bogovi su bili zamišljeni kao ljudska bića ili životinje, a često i u kombinacijama ljudskog i životinjskog tijela. Ta su izmišljena bića crtali po pećinama gdje su živjeli i pravili su njihove kipove. Tim kipovima su prinosili žrtve, često i žive ljude ne bi li ih umilostivili. Svaka tadašnja ljudska zajednica, porodična ili plemenska te je kipove držala u prostorijama gdje su živjeli i u raznim prilikama im se klanjali. Kod tih bogova je postojala hijerarhija tj. razlika u važnosti i koristi za datu zajednicu. Postoji više hipoteza o pojavi jednog boga. Vjerovatno je taj bog bio ne samo najdominantniji nego i najkorisniji. Pojam jednog boga je bio samo jedna od emanacija duha naroda starog istoka. Veliki broj teologa i naučnika smatra da su se ideje o jednom bogu pojavile kod Sumera ili u Babilonu i Egiptu i da su tu ideju kasnije preuzeli Jevreji. Po ovim teorijama je monoteizam bio samo jedan ogranak politeizma, koji se rodio u hramovima pomenutih naroda, a potom je postao jevrejski. Po drugoj teoriji su Jevreji pojavom Abrahama (Avraama) prvi prihvatili spoznaju da na svijetu postoji samo jedan bog. Taj bog je stvorio svijet i sve što na njemu postoji; kosmos, nebo i zemlju kao i ostalo. Bog je stvorio i prvog čovjeka Adama od zemlje i udahnuo mu život, kao i njegovu ženu Havu od Adamovog rebra. Osnovna postavka u Judaizmu je da i čovjek i priroda imaju značenje jer su stvoreni sa određenom namjerom. Da nema boga - tvorca, vasiona bi bila bez cilja i ljudsko postojanje bez svrhe, a život bez smisla i nade (Psalm 127:1)" (iz uvoda autora)., "With the genesis of humans on the planet, a crucial question appears - how to explain natural phenomena and everything else that happens around humans.  The fear that people showed as a reaction to everything that is unknown, conditioned the ideas about some higher power or forces, which rule the world, but also about the mysterious spirits of the ancestors. Over time these forces were called gods. The gods were conceived as human beings or animals, and often in combinations of a human and animal body. These fictional beings drew on the caves where they lived and made their statues. Every human community, family or tribal at the time, kept the statues in the rooms where they lived and worshiped them on various occasions. There are several hypotheses about the appearance of one god. Probably this god was not only the most dominant but also the most useful. The concept of one god was just one of the emanations of the spirit of the people of the ancient East. Many theologians and scholars believe that the idea of a single god appeared among the Sumerians or in Babylon and Egypt and that the idea was later adopted by the Jews. According to these theories, monotheism was only one branch of polytheism, which was born in the temples of the mentioned peoples, and then became Jewish. According to another theory, with the appearance of Abraham (Avraam), the Jews were the first to accept the knowledge that there is only one god in the world. That God created the world and everything that exists on it; universe, heaven, and earth as well as the rest. God also created the first man Adam from the earth and breathed life into him, as well as his wife Eve from Adam’s rib. The basic premise in Judaism is that both man and nature have meaning because they were created with a specific intention. If there were no god-creator, the universe would be without a goal and human existence without purpose, and life without meaning and hope (Psalm 127: 1) "(from the author's introduction).",
publisher = "Sarajevo : D. Kamhi",
title = "Uticaj religije na stvaranje jevrejskog identiteta, The influence of religion on the creation of Jewish identity",
pages = "1-10",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1569"
}

Kamhi, D.. (2017). Uticaj religije na stvaranje jevrejskog identiteta. 
Sarajevo : D. Kamhi., 1-10.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1569

Kamhi D. Uticaj religije na stvaranje jevrejskog identiteta. 2017;:1-10.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1569 .

Kamhi, David, "Uticaj religije na stvaranje jevrejskog identiteta" (2017):1-10,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1569 .

TY  - GEN
AU  - Kamhi, David
PY  - 2017
UR  - https://www.jevrejskadigitalnabiblioteka.rs/handle/123456789/1557
AB  - Skoro svi sarajevski rabini bili su aktivni, ne samo u vjerskom, nego i u kulturnom i političkom životu svoga vremena. U toj plejadi, jedan od vodećih je bio dr Moric Levi. Rođen 27. februara, 1879. godine u tipičnoj sarajevskoj, sefardskoj porodici, kao posthumno dijete nakon smrti svoga oca. U Sarajevu je završio Ješivu (jevrejsku školu) kod poznatih rabina Avrama Abinuna i Merkada Romana i Veliku gimnaziju 1901. godine. Zbog potrebe jevrejske sefardske općine za školovanim kadrom, dobio je preporuku za daljnje školovanje u Beču. Za vrijeme studija dobio je stipendiju od Zemaljske vlade u Sarajevu. U Beču je, nakon studija semitske filologije, doktorirao 1906. godine. Nakon izučavanja Tore i Talmuda kod tada najpoznatijih bečkih nadrabina, čuvenih profesora i svjetski poznatih naučnika Švarca, Fridmana, Bihlera i drugih 1907. godine položio je ispit za rabina. Filozofski fakultet je završio iste godine. Bio je sarajevski nadrabin 24 godine (od 1917. do 1941. godine), član Bet Dina (vjerskog suda), te profesor vjeronauke na sarajevskim gimnazijama. Uz nadrabina Rav Davida Jakova Parde, Rav Moše Danona, te tri sarajevska Haham Ašalem-a, Rav Merkado Avrama Romana, Rav Moše Maestra (Ham Bohor) te Rav Ješua Saloma, bio je najškolovaniji sarajevski nadrabin. Umro je 1942. godine u koncentracionom logoru u Gracu (Austrija), nakon što su ga nacisti mučili i oslijepili. Ovaj rad sadrži i druge brojne porodične i profesionalne podatke iz života i rada nadrabina Morica Levija.
AB  - Almost all Sarajevo rabbis were active, not only in the religious but also in the cultural and political life of their time. In that pleiad, one of the leaders was Dr. Moric Levi. Born on February 27, 1879, in a typical Sarajevo's Sephardic family, as a posthumous child after the death of his father. In Sarajevo, he finished Yeshiva (Jewish school) with the famous rabbis Avram Abinun and Merkado Romano and the Great Gymnasium in 1901. Due to the need of the Jewish Sephardic community for educated staff, he received a recommendation for further education in Vienna. During his studies, he got a scholarship from the Provincial Government in Sarajevo. In Vienna, after studying Semitic philology, he had his doctorate in 1906. After studying the Torah and Talmud with the then most famous Viennese senior rabbis famous professors and world-famous scientists Schwartz, Friedman, Bihler, and others, in 1907 he passed the exam for rabbis. He graduated from the Faculty of Philosophy in the same year. He was a Sarajevo senior rabbi for 24 years (from 1917 to 1941), a member of the Bet din ("house of judgment"), and a professor of religious studies at Sarajevo high schools. Along with Rabbi David Jakov Pardo, Rabbi Moše Danon, and three Sarajevo Hakhams - Rav Merkado Avram Romano, Rav Moše Maestro (Ham Bohor), and Rav Ješua Salom, he was the most educated Sarajevo senior rabbi. He died in 1942 in a concentration camp in Graz (Austria), after being tortured and blinded by the Nazis. This paper also contains numerous other family and professional data from the life and work of the senior rabbi Moric Levi.
PB  - Sarajevo : D. Kamhi
T1  - Bosanski nadrabin dr Moric Levi: o životu i djelu
T1  - Bosnian senior rabbi Dr. Moric Levi: about life and work
SP  - 1
EP  - 9
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1557
ER  - 

@misc{
author = "Kamhi, David",
year = "2017",
abstract = "Skoro svi sarajevski rabini bili su aktivni, ne samo u vjerskom, nego i u kulturnom i političkom životu svoga vremena. U toj plejadi, jedan od vodećih je bio dr Moric Levi. Rođen 27. februara, 1879. godine u tipičnoj sarajevskoj, sefardskoj porodici, kao posthumno dijete nakon smrti svoga oca. U Sarajevu je završio Ješivu (jevrejsku školu) kod poznatih rabina Avrama Abinuna i Merkada Romana i Veliku gimnaziju 1901. godine. Zbog potrebe jevrejske sefardske općine za školovanim kadrom, dobio je preporuku za daljnje školovanje u Beču. Za vrijeme studija dobio je stipendiju od Zemaljske vlade u Sarajevu. U Beču je, nakon studija semitske filologije, doktorirao 1906. godine. Nakon izučavanja Tore i Talmuda kod tada najpoznatijih bečkih nadrabina, čuvenih profesora i svjetski poznatih naučnika Švarca, Fridmana, Bihlera i drugih 1907. godine položio je ispit za rabina. Filozofski fakultet je završio iste godine. Bio je sarajevski nadrabin 24 godine (od 1917. do 1941. godine), član Bet Dina (vjerskog suda), te profesor vjeronauke na sarajevskim gimnazijama. Uz nadrabina Rav Davida Jakova Parde, Rav Moše Danona, te tri sarajevska Haham Ašalem-a, Rav Merkado Avrama Romana, Rav Moše Maestra (Ham Bohor) te Rav Ješua Saloma, bio je najškolovaniji sarajevski nadrabin. Umro je 1942. godine u koncentracionom logoru u Gracu (Austrija), nakon što su ga nacisti mučili i oslijepili. Ovaj rad sadrži i druge brojne porodične i profesionalne podatke iz života i rada nadrabina Morica Levija., Almost all Sarajevo rabbis were active, not only in the religious but also in the cultural and political life of their time. In that pleiad, one of the leaders was Dr. Moric Levi. Born on February 27, 1879, in a typical Sarajevo's Sephardic family, as a posthumous child after the death of his father. In Sarajevo, he finished Yeshiva (Jewish school) with the famous rabbis Avram Abinun and Merkado Romano and the Great Gymnasium in 1901. Due to the need of the Jewish Sephardic community for educated staff, he received a recommendation for further education in Vienna. During his studies, he got a scholarship from the Provincial Government in Sarajevo. In Vienna, after studying Semitic philology, he had his doctorate in 1906. After studying the Torah and Talmud with the then most famous Viennese senior rabbis famous professors and world-famous scientists Schwartz, Friedman, Bihler, and others, in 1907 he passed the exam for rabbis. He graduated from the Faculty of Philosophy in the same year. He was a Sarajevo senior rabbi for 24 years (from 1917 to 1941), a member of the Bet din ("house of judgment"), and a professor of religious studies at Sarajevo high schools. Along with Rabbi David Jakov Pardo, Rabbi Moše Danon, and three Sarajevo Hakhams - Rav Merkado Avram Romano, Rav Moše Maestro (Ham Bohor), and Rav Ješua Salom, he was the most educated Sarajevo senior rabbi. He died in 1942 in a concentration camp in Graz (Austria), after being tortured and blinded by the Nazis. This paper also contains numerous other family and professional data from the life and work of the senior rabbi Moric Levi.",
publisher = "Sarajevo : D. Kamhi",
title = "Bosanski nadrabin dr Moric Levi: o životu i djelu, Bosnian senior rabbi Dr. Moric Levi: about life and work",
pages = "1-9",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1557"
}

Kamhi, D.. (2017). Bosanski nadrabin dr Moric Levi: o životu i djelu. 
Sarajevo : D. Kamhi., 1-9.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1557

Kamhi D. Bosanski nadrabin dr Moric Levi: o životu i djelu. 2017;:1-9.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1557 .

Kamhi, David, "Bosanski nadrabin dr Moric Levi: o životu i djelu" (2017):1-9,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1557 .

TY  - JOUR
AU  - Kamhi, David
PY  - 2017
UR  - https://www.jevrejskadigitalnabiblioteka.rs/handle/123456789/1533
AB  - U radu je opisan istorijat jevrejskog kulturno-prosvjetnog i humanitarnog društva "La Benevolencija" od njegovog osnivanja 1892. godine pa do početka Drugog svjetskog rata 1941. godine. "La Benevolencija" je bila najvažnije i najorganizovanije kulturno-prosvjetno i humanitarno društvo u istoriji jevrejskog naroda u Bosni i Hercegovini. Društvo je imalo rukovodeću ulogu u kompletnoj jevrejskoj sredini na ovim prostorima.
AB  - The paper describes the history of the Jewish cultural, educational and humanitarian society "La Benevolencija" from its founding in 1892 until the beginning of the Second World War in 1941. "La Benevolencija" was the most important and most organized cultural, educational and humanitarian society in the history of the Jewish people in Bosnia and Herzegovina. Society played a leading role in the entire Jewish environment in this area.
PB  - Sarajevo : Jevrejska zajednica Bosne i Hercegovine - Jevrejska opština Sarajevo
T2  - Jevrejski glas - vanredno izdanje (special issue)
T1  - Jevrejsko kulturno-prosvjetno i humanitarno društvo La Benevolencija od osnivanja 1892 g. do 1941 g.
T1  - The Jewish cultural, educational and humanitarian society La Benevolencija from its founding in 1892 to 1941
SP  - 8
EP  - 14
VL  - 76
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1533
ER  - 

@article{
author = "Kamhi, David",
year = "2017",
abstract = "U radu je opisan istorijat jevrejskog kulturno-prosvjetnog i humanitarnog društva "La Benevolencija" od njegovog osnivanja 1892. godine pa do početka Drugog svjetskog rata 1941. godine. "La Benevolencija" je bila najvažnije i najorganizovanije kulturno-prosvjetno i humanitarno društvo u istoriji jevrejskog naroda u Bosni i Hercegovini. Društvo je imalo rukovodeću ulogu u kompletnoj jevrejskoj sredini na ovim prostorima., The paper describes the history of the Jewish cultural, educational and humanitarian society "La Benevolencija" from its founding in 1892 until the beginning of the Second World War in 1941. "La Benevolencija" was the most important and most organized cultural, educational and humanitarian society in the history of the Jewish people in Bosnia and Herzegovina. Society played a leading role in the entire Jewish environment in this area.",
publisher = "Sarajevo : Jevrejska zajednica Bosne i Hercegovine - Jevrejska opština Sarajevo",
journal = "Jevrejski glas - vanredno izdanje (special issue)",
title = "Jevrejsko kulturno-prosvjetno i humanitarno društvo La Benevolencija od osnivanja 1892 g. do 1941 g., The Jewish cultural, educational and humanitarian society La Benevolencija from its founding in 1892 to 1941",
pages = "8-14",
volume = "76",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1533"
}

Kamhi, D.. (2017). Jevrejsko kulturno-prosvjetno i humanitarno društvo La Benevolencija od osnivanja 1892 g. do 1941 g.. in Jevrejski glas - vanredno izdanje (special issue)
Sarajevo : Jevrejska zajednica Bosne i Hercegovine - Jevrejska opština Sarajevo., 76, 8-14.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1533

Kamhi D. Jevrejsko kulturno-prosvjetno i humanitarno društvo La Benevolencija od osnivanja 1892 g. do 1941 g.. in Jevrejski glas - vanredno izdanje (special issue). 2017;76:8-14.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1533 .

Kamhi, David, "Jevrejsko kulturno-prosvjetno i humanitarno društvo La Benevolencija od osnivanja 1892 g. do 1941 g." in Jevrejski glas - vanredno izdanje (special issue), 76 (2017):8-14,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1533 .

TY  - JOUR
AU  - Kamhi, David
AU  - Kamhi Papo, Mirta
PY  - 2016
UR  - https://www.jevrejskadigitalnabiblioteka.rs/handle/123456789/1535
AB  - Después de la Primera Guerra Mundial en Bosnia y Hercegovina se desarrolló rápidamente la literatura en "djudeo-espanjol" (la lengua judeo-española). Esta ocupó, aparte de la música, el papel central en la tradición cultural de los judíos bosnios - los sefardíes, sobre todo en Sarajevo y en menor medida en las ciudades más pequeñas (Banja Luka, Travnik, Tuzla, etc.). Bohoreta fue el motor y el representante más destacable de la literatura bosnia en judeo-español. Su opus fue la mejor prueba del deseo de enriquecer, completar y conservar la cultura y la tradición sefardí en aquel entonces. Las obras de la herencia de Laura Papo Bohoreta volvió a despertar el interés entre los especialistas en los estudios sefardíes que investigaban la lengua y la literatura judeo-española, en 1962, después de que en la prensa de Belgrado saliera a la luz información sobre el hallazgo de una parte de la obra de Bohoreta en el Archivo municipal de Sarajevo y en casa de su sobrina Gordana Kujić en Belgrado. Las obras de Bohoreta son importantes ya que cumplían varias funciones: la familiarización, el conocimiento y la preservación de la tradición nacional y la lengua de los judíos sefardíes, además de la promoción de la laboriosidad, la sensatez, los derechos de la mujer y la justicia social para todos y, sobre todo, el orgullo y la autoconfianza de los judíos sefardíes. Es necesario concebir estas obras y preciarlas como fuente de investigación sobre el folklore, las costumbres, la psicología y la entonación del judeo-español como se ha usado entre los sefardíes sarajevitas con todos los atributos, refranes ("refranes"), cuentos ("kuentos") etc. Bohoreta escribía sus obras en judeo-español que se denominaba en Sarajevo "đidjo" con algunas traducciones al bosnio. La contribución de Bohoreta a la cultura bosnia y su tradición ha sido enorme, ya que la cultura y la tradición sefardí hacen parte de la cultura integral y la tradición de todas las naciones que viven en Bosnia y Hercegovina. A los futuros lectores se está abriendo el viejo Sarajevo donde de cada cinco habitantes uno era judío. Este es el Sarajevo de nuestras madres, nonas y los otros, conocidos por sus nombres y apodos, porque las páginas escritas en judeo-español nos recuerdan de la lengua materna, la infancia, los amigos de otras nacionalidades, pero, ante todo, de nuestro origen sefardí.
AB  - Poslije Prvog svjetskog rata, literatura na "djudeo-espanjol“ (jevrejsko-španskom) jeziku brzo se razvijala u Bosni i Hercegovini. To je, osim muzike, zauzimalo centralnu ulogu u kulturnoj tradiciji bosanskih Jevreja - Sefarda, posebno u Sarajevu i u manjoj mjeri u manjim gradovima (Banja Luka, Travnik, Tuzla itd.). Bohoreta je bila pokretač i najznačajniji predstavnik bosanske judeo-španske književnosti. Njen opus je bio najbolji dokaz želje za obogaćivanjem, upotpunjavanjem i očuvanjem sefardske kulture i tradicije u to doba. Radovi iz nasledstva Laure Papo Bohoreta ponovo su probudili interesovanje stručnjaka za sefardske studije koji su istraživali judeo-španski jezik i književnost, nakon što su 1962. godine informacije o njemu izašle u beogradskoj štampi (otkriće Bohoretinih djela u sarajevskom opštinskom arhivu i u kući njene nećakinje Gordane Kujić u Beogradu). Bohoretina dela su važna jer su ispunjavala nekoliko funkcija: upoznavanje, znanje i očuvanje nacionalne tradicije i jezika sefardskih Jevreja, kao i promovisanje marljivosti, zdravog razuma, prava žena i socijalne pravde za sve i, prije svega, ponos i samopouzdanje sefardskih Jevreja. Neophodno je ova dela upoznati i  vrednovati ih kao izvor za istraživanje folklora, običaja, psihologije i intonacije judeo-španskog kakva se  koristila među sarajevskim Sefardima sa svim izrekama ("refranes"), pričama ("kuentos") itd. Bohoreta je svoja dela pisala na judeo-španskom jeziku, koji se u Sarajevu nazivao "đidjo", sa nekim prevodima na bosanski jezik. Doprinos Bohorete bosanskoj kulturi i tradiciji bio je ogroman, jer su sefardska kultura i tradicija dio integralne kulture i tradicije svih naroda koji žive u Bosni i Hercegovini. Staro Sarajevo se otvara budućim čitaocima, gdje je svaki peti stanovnik bio Jevrej. To je Sarajevo naših majki, nona i drugih, poznato po imenima i nadimcima, jer stranice napisane na judeo-španskom jeziku podsjećaju na maternji jezik, djetinjstvo, prijatelje drugih nacionalnosti, ali, prije svega, na naše sefardsko poreklo.
PB  - Trieste : Mediterránea - Centro di studi interculturali, Dipartimento di studi umanistici - Università di Trieste
T2  - Studi Interculturali
T1  - Luna Laura Papo-Bohoreta y su contribución a la cultura Bosnia
T1  - Luna Laura Papo-Bohoreta i njen doprinos bosanskoj kulturi
SP  - 195
EP  - 200
IS  - 3
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1535
ER  - 

@article{
author = "Kamhi, David and Kamhi Papo, Mirta",
year = "2016",
abstract = "Después de la Primera Guerra Mundial en Bosnia y Hercegovina se desarrolló rápidamente la literatura en "djudeo-espanjol" (la lengua judeo-española). Esta ocupó, aparte de la música, el papel central en la tradición cultural de los judíos bosnios - los sefardíes, sobre todo en Sarajevo y en menor medida en las ciudades más pequeñas (Banja Luka, Travnik, Tuzla, etc.). Bohoreta fue el motor y el representante más destacable de la literatura bosnia en judeo-español. Su opus fue la mejor prueba del deseo de enriquecer, completar y conservar la cultura y la tradición sefardí en aquel entonces. Las obras de la herencia de Laura Papo Bohoreta volvió a despertar el interés entre los especialistas en los estudios sefardíes que investigaban la lengua y la literatura judeo-española, en 1962, después de que en la prensa de Belgrado saliera a la luz información sobre el hallazgo de una parte de la obra de Bohoreta en el Archivo municipal de Sarajevo y en casa de su sobrina Gordana Kujić en Belgrado. Las obras de Bohoreta son importantes ya que cumplían varias funciones: la familiarización, el conocimiento y la preservación de la tradición nacional y la lengua de los judíos sefardíes, además de la promoción de la laboriosidad, la sensatez, los derechos de la mujer y la justicia social para todos y, sobre todo, el orgullo y la autoconfianza de los judíos sefardíes. Es necesario concebir estas obras y preciarlas como fuente de investigación sobre el folklore, las costumbres, la psicología y la entonación del judeo-español como se ha usado entre los sefardíes sarajevitas con todos los atributos, refranes ("refranes"), cuentos ("kuentos") etc. Bohoreta escribía sus obras en judeo-español que se denominaba en Sarajevo "đidjo" con algunas traducciones al bosnio. La contribución de Bohoreta a la cultura bosnia y su tradición ha sido enorme, ya que la cultura y la tradición sefardí hacen parte de la cultura integral y la tradición de todas las naciones que viven en Bosnia y Hercegovina. A los futuros lectores se está abriendo el viejo Sarajevo donde de cada cinco habitantes uno era judío. Este es el Sarajevo de nuestras madres, nonas y los otros, conocidos por sus nombres y apodos, porque las páginas escritas en judeo-español nos recuerdan de la lengua materna, la infancia, los amigos de otras nacionalidades, pero, ante todo, de nuestro origen sefardí., Poslije Prvog svjetskog rata, literatura na "djudeo-espanjol“ (jevrejsko-španskom) jeziku brzo se razvijala u Bosni i Hercegovini. To je, osim muzike, zauzimalo centralnu ulogu u kulturnoj tradiciji bosanskih Jevreja - Sefarda, posebno u Sarajevu i u manjoj mjeri u manjim gradovima (Banja Luka, Travnik, Tuzla itd.). Bohoreta je bila pokretač i najznačajniji predstavnik bosanske judeo-španske književnosti. Njen opus je bio najbolji dokaz želje za obogaćivanjem, upotpunjavanjem i očuvanjem sefardske kulture i tradicije u to doba. Radovi iz nasledstva Laure Papo Bohoreta ponovo su probudili interesovanje stručnjaka za sefardske studije koji su istraživali judeo-španski jezik i književnost, nakon što su 1962. godine informacije o njemu izašle u beogradskoj štampi (otkriće Bohoretinih djela u sarajevskom opštinskom arhivu i u kući njene nećakinje Gordane Kujić u Beogradu). Bohoretina dela su važna jer su ispunjavala nekoliko funkcija: upoznavanje, znanje i očuvanje nacionalne tradicije i jezika sefardskih Jevreja, kao i promovisanje marljivosti, zdravog razuma, prava žena i socijalne pravde za sve i, prije svega, ponos i samopouzdanje sefardskih Jevreja. Neophodno je ova dela upoznati i  vrednovati ih kao izvor za istraživanje folklora, običaja, psihologije i intonacije judeo-španskog kakva se  koristila među sarajevskim Sefardima sa svim izrekama ("refranes"), pričama ("kuentos") itd. Bohoreta je svoja dela pisala na judeo-španskom jeziku, koji se u Sarajevu nazivao "đidjo", sa nekim prevodima na bosanski jezik. Doprinos Bohorete bosanskoj kulturi i tradiciji bio je ogroman, jer su sefardska kultura i tradicija dio integralne kulture i tradicije svih naroda koji žive u Bosni i Hercegovini. Staro Sarajevo se otvara budućim čitaocima, gdje je svaki peti stanovnik bio Jevrej. To je Sarajevo naših majki, nona i drugih, poznato po imenima i nadimcima, jer stranice napisane na judeo-španskom jeziku podsjećaju na maternji jezik, djetinjstvo, prijatelje drugih nacionalnosti, ali, prije svega, na naše sefardsko poreklo.",
publisher = "Trieste : Mediterránea - Centro di studi interculturali, Dipartimento di studi umanistici - Università di Trieste",
journal = "Studi Interculturali",
title = "Luna Laura Papo-Bohoreta y su contribución a la cultura Bosnia, Luna Laura Papo-Bohoreta i njen doprinos bosanskoj kulturi",
pages = "195-200",
number = "3",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1535"
}

Kamhi, D.,& Kamhi Papo, M.. (2016). Luna Laura Papo-Bohoreta y su contribución a la cultura Bosnia. in Studi Interculturali
Trieste : Mediterránea - Centro di studi interculturali, Dipartimento di studi umanistici - Università di Trieste.(3), 195-200.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1535

Kamhi D, Kamhi Papo M. Luna Laura Papo-Bohoreta y su contribución a la cultura Bosnia. in Studi Interculturali. 2016;(3):195-200.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1535 .

Kamhi, David, Kamhi Papo, Mirta, "Luna Laura Papo-Bohoreta y su contribución a la cultura Bosnia" in Studi Interculturali, no. 3 (2016):195-200,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1535 .

TY  - JOUR
AU  - Kamhi, David
PY  - 2016
UR  - http://www.benevolencija.eu.org/component/option,com_docman/task,doc_view/gid,251/
UR  - https://www.jevrejskadigitalnabiblioteka.rs/handle/123456789/1239
AB  - "... Jezik kao i književnost bosanskih Sefarada nisu opšte vrednovani koliko zaslužuju.
Ista stvar se desila sa Sarajevom koji je u prošlosti bio veliki sefardski centar, odmah nakon
Carigrada i Soluna. Ovdje su stvorena velika i cijenjena djela rabinske literature kao i laičke
književnosti. U Sarajevu su djelovali svjetski poznati filolozi, odlični poznavaoci ne samo
jezika sefardskih Jevreja, nego i španskog te ostalih romanskih, germanskih i slavenskih
jezika kao dr Kalmi Baruh, dr Vita Kajon, dr Samuel Kamhi, dr Samuel Elazar, dr Samuel
Romano i drugi. U svakom slučaju svaka katedra španskog jezika u regionu , a pogotovo u
Sarajevu, trebala bi da izučava jezik sefardskih Jevreja, pošto je kultura bosanskih Sefarada
integralni dio kulture i baštine, ne samo naroda Bosne i Hercegovine, nego i šire..."
AB  - "... The language and literature of the Bosnian Sephardim are not generally valued, as they deserve. The same thing happened with Sarajevo, which in the past was a large Sephardic centre, right after Constantinople and Thessaloniki. World-famous philologists, excellent experts not only of the language of Sephardic Jews but also of Spanish and other Romance, Germanic and Slavic languages such as Dr Kalmi Baruch, Dr Vita Kajon, Dr Samuel Kamhi, Dr Samuel Elazar, Dr Samuel Romano and others worked in Sarajevo. In any case, every Spanish language department in the region, and especially in Sarajevo, should study the language of Sephardic Jews, since the culture of the Bosnian Sephardim is an integral part of the culture and heritage, not only of the people of Bosnia and Herzegovina but beyond ... "
PB  - Sarajevo : Jevrejska zajednica Bosne i Hercegovine - Jevrejska opština Sarajevo
T2  - Jevrejski glas - separat (separate)
T1  - O jeziku sefardskih Jevreja
T1  - About the Sephardic Jews language
SP  - 1
EP  - 16
IS  - 71 (septembar/oktobar)
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1239
ER  - 

@article{
author = "Kamhi, David",
year = "2016",
abstract = ""... Jezik kao i književnost bosanskih Sefarada nisu opšte vrednovani koliko zaslužuju.
Ista stvar se desila sa Sarajevom koji je u prošlosti bio veliki sefardski centar, odmah nakon
Carigrada i Soluna. Ovdje su stvorena velika i cijenjena djela rabinske literature kao i laičke
književnosti. U Sarajevu su djelovali svjetski poznati filolozi, odlični poznavaoci ne samo
jezika sefardskih Jevreja, nego i španskog te ostalih romanskih, germanskih i slavenskih
jezika kao dr Kalmi Baruh, dr Vita Kajon, dr Samuel Kamhi, dr Samuel Elazar, dr Samuel
Romano i drugi. U svakom slučaju svaka katedra španskog jezika u regionu , a pogotovo u
Sarajevu, trebala bi da izučava jezik sefardskih Jevreja, pošto je kultura bosanskih Sefarada
integralni dio kulture i baštine, ne samo naroda Bosne i Hercegovine, nego i šire...", "... The language and literature of the Bosnian Sephardim are not generally valued, as they deserve. The same thing happened with Sarajevo, which in the past was a large Sephardic centre, right after Constantinople and Thessaloniki. World-famous philologists, excellent experts not only of the language of Sephardic Jews but also of Spanish and other Romance, Germanic and Slavic languages such as Dr Kalmi Baruch, Dr Vita Kajon, Dr Samuel Kamhi, Dr Samuel Elazar, Dr Samuel Romano and others worked in Sarajevo. In any case, every Spanish language department in the region, and especially in Sarajevo, should study the language of Sephardic Jews, since the culture of the Bosnian Sephardim is an integral part of the culture and heritage, not only of the people of Bosnia and Herzegovina but beyond ... "",
publisher = "Sarajevo : Jevrejska zajednica Bosne i Hercegovine - Jevrejska opština Sarajevo",
journal = "Jevrejski glas - separat (separate)",
title = "O jeziku sefardskih Jevreja, About the Sephardic Jews language",
pages = "1-16",
number = "71 (septembar/oktobar)",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1239"
}

Kamhi, D.. (2016). O jeziku sefardskih Jevreja. in Jevrejski glas - separat (separate)
Sarajevo : Jevrejska zajednica Bosne i Hercegovine - Jevrejska opština Sarajevo.(71 (septembar/oktobar)), 1-16.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1239

Kamhi D. O jeziku sefardskih Jevreja. in Jevrejski glas - separat (separate). 2016;(71 (septembar/oktobar)):1-16.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1239 .

Kamhi, David, "O jeziku sefardskih Jevreja" in Jevrejski glas - separat (separate), no. 71 (septembar/oktobar) (2016):1-16,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1239 .

TY  - GEN
AU  - Kamhi, David
PY  - 2016
UR  - https://www.jevrejskadigitalnabiblioteka.rs/handle/123456789/1562
AB  - Los judíos sefardíes formaron una comunidad íntegra en todos los sentidos de la palabra después de su expulsión de España en 1492. Ellos hablan en su lengua, crean su propia cultura y tradición en todos los niveles; el literario, el musical, el etnológico y el cultural, en lo que atañe a las tradiciones que perdurarán durante siglos. Estas tradiciones se asientan sobre las bases estrechamente relacionadas con la religión, pero también con la flexibilidad del vivir exiliado, en galut, de beber de las culturas y las tradiciones originarias de los países procedentes. En lo que concierne a las culturas presentes en nuestra región se trata de la cutura y tradición balcánico‐levantina. Parece evidente, pues, que este fenómeno se halla en estrecha vinculación con la Península Ibérica, eso es, principalmente con España y Portugal. Un proceso parecido, tal vez con distinciones insignificantes, ha ocurrido también entre los askenazíes, quienes se comunican en jidish. Se trata de un mestizaje entre el hebreo y los dialectos antiguos germánicos con palabras de los sistemas lingüísticos de otras naciones que se hallaban en los países de acogida. Las mayores contribuciones léxicas al jidish las proporcionaron las lenguas eslavas y los idiomas de otras etnias. La situación en la que se encontró la lengua de los sefardíes tras haber sido expulsados a los países árabes presentó unas pocas distinciones de la del jidish. Allí se formo el judeo‐español‐árabe "haketija" de una forma parecida. En lo que concierne a las regiones de los Balcanes y Grecia, y, no menos importante, de Turquía, la denominación asignada a los judíos acogidos fue "Španjoli", lo que viene a equivaler a la autodenominación de los propios sefardíes. La palabra "sefarad"  significa el país hespérico o España.
AB  - Sefardski Jevreji su, nakon protjerivanja iz Španjolske 1492. godine činili cjelovitu zajednicu u svim aspektima značenja te riječi. Oni govore na svom jeziku, stvaraju vlastitu kulturu i tradicije koje će trajati vijekovima na svim nivoima; književnu, muzičku, etničku i kulturnu. Te tradicije počivaju na temeljima koji su usko povezani sa religijom, ali također i sa fleksibilnošću života u progonstvu, u galutu, crpljenju iz kulture i tradicije zemalja u koje su došli, ali i sa nasljeđem koje su donijeli iz zemalja porijekla. Ako se govori o kulturi jevrejske prisutnosti u zemljama naše regije tada se govori o kulturi i balkansko-levantinskoj tradiciji, fenomenu usko povezanom sa Iberijskim poluostrvom, a to su Španija i Portugal. Slična situacija, možda sa minimalnim razlikama, također se odnosi i na Aškenaze koji su međusobno govorili na jidišu. To je mješavina između hebrejskog i drevnog germanskog dijalekta s riječima iz jezika drugih naroda koji su bili zemlje domaćini. Najveći leksički doprinos jidišu dali su slavenski jezici i jezici drugih etničkih skupina. Situacija u kojoj se našao jezik Sefarda nakon protjerivanja u arapske zemlje, razlikuje se od one vezane za jidiš. Tamo se na sličan način formirala judeo-španjolsko-arapska "haketija". Što se tiče balkanske regije i Grčke postoji tursko imenovanje dodijeljeo lokalnim Jevrejima - "Španjoli", što predstavlja samoimenovanje samih Sefarada prema riječi "Sepharad" koja označava hesperijsku zemlju ili Španiju.
PB  - Sarajevo : D. Kamhi
T1  - Sobre la lengua de los Judíos Sefardíes
T1  - O jeziku sefardskih Jevreja
SP  - 1
EP  - 38
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1562
ER  - 

@misc{
author = "Kamhi, David",
year = "2016",
abstract = "Los judíos sefardíes formaron una comunidad íntegra en todos los sentidos de la palabra después de su expulsión de España en 1492. Ellos hablan en su lengua, crean su propia cultura y tradición en todos los niveles; el literario, el musical, el etnológico y el cultural, en lo que atañe a las tradiciones que perdurarán durante siglos. Estas tradiciones se asientan sobre las bases estrechamente relacionadas con la religión, pero también con la flexibilidad del vivir exiliado, en galut, de beber de las culturas y las tradiciones originarias de los países procedentes. En lo que concierne a las culturas presentes en nuestra región se trata de la cutura y tradición balcánico‐levantina. Parece evidente, pues, que este fenómeno se halla en estrecha vinculación con la Península Ibérica, eso es, principalmente con España y Portugal. Un proceso parecido, tal vez con distinciones insignificantes, ha ocurrido también entre los askenazíes, quienes se comunican en jidish. Se trata de un mestizaje entre el hebreo y los dialectos antiguos germánicos con palabras de los sistemas lingüísticos de otras naciones que se hallaban en los países de acogida. Las mayores contribuciones léxicas al jidish las proporcionaron las lenguas eslavas y los idiomas de otras etnias. La situación en la que se encontró la lengua de los sefardíes tras haber sido expulsados a los países árabes presentó unas pocas distinciones de la del jidish. Allí se formo el judeo‐español‐árabe "haketija" de una forma parecida. En lo que concierne a las regiones de los Balcanes y Grecia, y, no menos importante, de Turquía, la denominación asignada a los judíos acogidos fue "Španjoli", lo que viene a equivaler a la autodenominación de los propios sefardíes. La palabra "sefarad"  significa el país hespérico o España., Sefardski Jevreji su, nakon protjerivanja iz Španjolske 1492. godine činili cjelovitu zajednicu u svim aspektima značenja te riječi. Oni govore na svom jeziku, stvaraju vlastitu kulturu i tradicije koje će trajati vijekovima na svim nivoima; književnu, muzičku, etničku i kulturnu. Te tradicije počivaju na temeljima koji su usko povezani sa religijom, ali također i sa fleksibilnošću života u progonstvu, u galutu, crpljenju iz kulture i tradicije zemalja u koje su došli, ali i sa nasljeđem koje su donijeli iz zemalja porijekla. Ako se govori o kulturi jevrejske prisutnosti u zemljama naše regije tada se govori o kulturi i balkansko-levantinskoj tradiciji, fenomenu usko povezanom sa Iberijskim poluostrvom, a to su Španija i Portugal. Slična situacija, možda sa minimalnim razlikama, također se odnosi i na Aškenaze koji su međusobno govorili na jidišu. To je mješavina između hebrejskog i drevnog germanskog dijalekta s riječima iz jezika drugih naroda koji su bili zemlje domaćini. Najveći leksički doprinos jidišu dali su slavenski jezici i jezici drugih etničkih skupina. Situacija u kojoj se našao jezik Sefarda nakon protjerivanja u arapske zemlje, razlikuje se od one vezane za jidiš. Tamo se na sličan način formirala judeo-španjolsko-arapska "haketija". Što se tiče balkanske regije i Grčke postoji tursko imenovanje dodijeljeo lokalnim Jevrejima - "Španjoli", što predstavlja samoimenovanje samih Sefarada prema riječi "Sepharad" koja označava hesperijsku zemlju ili Španiju.",
publisher = "Sarajevo : D. Kamhi",
title = "Sobre la lengua de los Judíos Sefardíes, O jeziku sefardskih Jevreja",
pages = "1-38",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1562"
}

Kamhi, D.. (2016). Sobre la lengua de los Judíos Sefardíes. 
Sarajevo : D. Kamhi., 1-38.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1562

Kamhi D. Sobre la lengua de los Judíos Sefardíes. 2016;:1-38.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1562 .

Kamhi, David, "Sobre la lengua de los Judíos Sefardíes" (2016):1-38,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1562 .

TY  - JOUR
AU  - Kamhi, David
PY  - 2015
UR  - https://www.jevrejskadigitalnabiblioteka.rs/handle/123456789/1534
AB  - Tanto en Bosnia y Herzegovina como en general, se ha escrito poco y de manera incompleta sobre la música sefardí como parte importante de la cultura judía. Esta valiosa materia exige un enfoque etnomusicológico exhaustivo y profesional que probablemente se materialice en el futuro. En la cultura de los sefardíes de Bosnia, como en el resto de pueblos que la conforman, la música tiene un papel muy importante en todos los sentidos, como medio de expresión y como parte importante del patrimonio nacional. La música de los sefardíes de Bosnia se divide en dos tipos: religiosa (sinagogal) y secular. Existe una gran diferencia entre la música de los sefardíes y la de los asquenazíes. La potencia creativa de la música judía depende de la cultura global de los pueblos con quienes los judíos han convivido. La música asquenazí, especialmente la sinagogal, alcanzó un nivel muy elevado hasta el extremo de poder rivalizar con la música religiosa del resto de pueblos, puesto que en su desarrollo adoptó las formas de la música moderna, en especial europea. En cambio, los sefardíes se centraron en formas musicales completamente distintas. En primer lugar, desarrollaron prácticamente todas las formas de la música popular y tradicional. El valor de este arte musical radica en que es judío ya desde sus raíces y en que contiene la belleza de la melodía oriental. En Bosnia, este fenómeno se produjo a causa del aislamiento de la sociedad otomana y de la ausencia de cualquier influencia externa; las consecuencias son el primitivismo de la melodía monódica y la ausencia de polifonía. Los sefardíes desarrollaron una considerable variedad de canciones religiosas y seculares. En las canciones religiosas, el texto original se conserva prácticamente en su totalidad desde la época bíblica, mientras que el texto de las canciones seculares se basa casi exclusivamente en la tradición oral. Las melodías de este tipo de canciones cambiaban con frecuencia, ya que dependían de las circunstancias, de la época y, lo más importante, de la capacidad del intérprete. Estos textos suelen narrar partes de la historia de los judíos en la diáspora (galut), pero también hacen referencia a elementos de la vida cotidiana.
AB  - U Bosni i Hercegovini, kao i generalno, malo i nepotpuno je napisano o sefardskoj muzici kao važnom dijelu jevrejske kulture. Ova vrijedna tema zahtijeva temeljni i profesionalni etnomuzikološki pristup koji će se vjerovatno ostvariti u budućnosti. U kulturi bosanskih Sefarada, kao i u ostalim narodima koji je čine, muzika ima vrlo važnu ulogu u svim čulima, kao izražajno sredstvo i kao važan dio nacionalne baštine. Muzika bosanskih Sefarda dijeli se na dvije vrste: vjersku (sinagogalnu) i sekularnu. Velika je razlika između muzike Sefarda i Aškenaza. Kreativna snaga jevrejske muzike zavisi od globalne kulture naroda sa kojima su Jevreji živjeli. Aškenaska muzika, posebno sinagogalna, dostigla je veoma visok nivo do te mjere da je mogla da se takmiči sa vjerskom muzikom drugih naroda, jer je u svom razvoju usvojila oblike moderne muzike, posebno evropske. Umjesto toga, Sefardi su se fokusirali na potpuno različite muzičke forme. U prvom redu su razvili praktično sve oblike popularne i tradicionalne muzike. Vrijednost ove muzičke umjetnosti je u tome što jevrejska potiče od svojih korijena i što sadrži ljepotu orijentalne melodije. U Bosni se ovaj fenomen dogodio zbog izolacije osmanskog društva i odsustva bilo kakvog spoljnog uticaja; posljedice su proste monodne melodije i odsustvo polifonije. Sefardi su razvili veliku raznolikost vjerskih i svjetovnih pjesama. U religioznim pjesmama originalni tekst je praktično sačuvan u cjelini još od biblijskih vremena, dok se tekst svjetovnih pjesama zasniva gotovo isključivo na usmenoj tradiciji. Melodije pjesama ove vrste često su se mijenjale, jer su zavisile od okolnosti, vremena i, što je najvažnije, sposobnosti izvođača. Ovi tekstovi obično pripovijedaju o dijelovima istorije Jevreja u dijaspori (galut), ali se takođe odnose i na elemente iz svakodnevnog života.
PB  - Trieste : Mediterránea - Centro di studi interculturali, Dipartimento di studi umanistici - Università di Trieste
T2  - Studi Interculturali
T1  - La música Sefardí en la cultura de los Judíos de Bosnia y Herzegovina
T1  - Sefardska muzika u kulturi Jevreja Bosne i Hercegovine
SP  - 221
EP  - 232
IS  - 2
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1534
ER  - 

@article{
author = "Kamhi, David",
year = "2015",
abstract = "Tanto en Bosnia y Herzegovina como en general, se ha escrito poco y de manera incompleta sobre la música sefardí como parte importante de la cultura judía. Esta valiosa materia exige un enfoque etnomusicológico exhaustivo y profesional que probablemente se materialice en el futuro. En la cultura de los sefardíes de Bosnia, como en el resto de pueblos que la conforman, la música tiene un papel muy importante en todos los sentidos, como medio de expresión y como parte importante del patrimonio nacional. La música de los sefardíes de Bosnia se divide en dos tipos: religiosa (sinagogal) y secular. Existe una gran diferencia entre la música de los sefardíes y la de los asquenazíes. La potencia creativa de la música judía depende de la cultura global de los pueblos con quienes los judíos han convivido. La música asquenazí, especialmente la sinagogal, alcanzó un nivel muy elevado hasta el extremo de poder rivalizar con la música religiosa del resto de pueblos, puesto que en su desarrollo adoptó las formas de la música moderna, en especial europea. En cambio, los sefardíes se centraron en formas musicales completamente distintas. En primer lugar, desarrollaron prácticamente todas las formas de la música popular y tradicional. El valor de este arte musical radica en que es judío ya desde sus raíces y en que contiene la belleza de la melodía oriental. En Bosnia, este fenómeno se produjo a causa del aislamiento de la sociedad otomana y de la ausencia de cualquier influencia externa; las consecuencias son el primitivismo de la melodía monódica y la ausencia de polifonía. Los sefardíes desarrollaron una considerable variedad de canciones religiosas y seculares. En las canciones religiosas, el texto original se conserva prácticamente en su totalidad desde la época bíblica, mientras que el texto de las canciones seculares se basa casi exclusivamente en la tradición oral. Las melodías de este tipo de canciones cambiaban con frecuencia, ya que dependían de las circunstancias, de la época y, lo más importante, de la capacidad del intérprete. Estos textos suelen narrar partes de la historia de los judíos en la diáspora (galut), pero también hacen referencia a elementos de la vida cotidiana., U Bosni i Hercegovini, kao i generalno, malo i nepotpuno je napisano o sefardskoj muzici kao važnom dijelu jevrejske kulture. Ova vrijedna tema zahtijeva temeljni i profesionalni etnomuzikološki pristup koji će se vjerovatno ostvariti u budućnosti. U kulturi bosanskih Sefarada, kao i u ostalim narodima koji je čine, muzika ima vrlo važnu ulogu u svim čulima, kao izražajno sredstvo i kao važan dio nacionalne baštine. Muzika bosanskih Sefarda dijeli se na dvije vrste: vjersku (sinagogalnu) i sekularnu. Velika je razlika između muzike Sefarda i Aškenaza. Kreativna snaga jevrejske muzike zavisi od globalne kulture naroda sa kojima su Jevreji živjeli. Aškenaska muzika, posebno sinagogalna, dostigla je veoma visok nivo do te mjere da je mogla da se takmiči sa vjerskom muzikom drugih naroda, jer je u svom razvoju usvojila oblike moderne muzike, posebno evropske. Umjesto toga, Sefardi su se fokusirali na potpuno različite muzičke forme. U prvom redu su razvili praktično sve oblike popularne i tradicionalne muzike. Vrijednost ove muzičke umjetnosti je u tome što jevrejska potiče od svojih korijena i što sadrži ljepotu orijentalne melodije. U Bosni se ovaj fenomen dogodio zbog izolacije osmanskog društva i odsustva bilo kakvog spoljnog uticaja; posljedice su proste monodne melodije i odsustvo polifonije. Sefardi su razvili veliku raznolikost vjerskih i svjetovnih pjesama. U religioznim pjesmama originalni tekst je praktično sačuvan u cjelini još od biblijskih vremena, dok se tekst svjetovnih pjesama zasniva gotovo isključivo na usmenoj tradiciji. Melodije pjesama ove vrste često su se mijenjale, jer su zavisile od okolnosti, vremena i, što je najvažnije, sposobnosti izvođača. Ovi tekstovi obično pripovijedaju o dijelovima istorije Jevreja u dijaspori (galut), ali se takođe odnose i na elemente iz svakodnevnog života.",
publisher = "Trieste : Mediterránea - Centro di studi interculturali, Dipartimento di studi umanistici - Università di Trieste",
journal = "Studi Interculturali",
title = "La música Sefardí en la cultura de los Judíos de Bosnia y Herzegovina, Sefardska muzika u kulturi Jevreja Bosne i Hercegovine",
pages = "221-232",
number = "2",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1534"
}

Kamhi, D.. (2015). La música Sefardí en la cultura de los Judíos de Bosnia y Herzegovina. in Studi Interculturali
Trieste : Mediterránea - Centro di studi interculturali, Dipartimento di studi umanistici - Università di Trieste.(2), 221-232.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1534

Kamhi D. La música Sefardí en la cultura de los Judíos de Bosnia y Herzegovina. in Studi Interculturali. 2015;(2):221-232.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1534 .

Kamhi, David, "La música Sefardí en la cultura de los Judíos de Bosnia y Herzegovina" in Studi Interculturali, no. 2 (2015):221-232,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1534 .

TY  - GEN
AU  - Kamhi, David
PY  - 2012
UR  - https://www.jevrejskadigitalnabiblioteka.rs/handle/123456789/1559
AB  - In Bosnia and Herzegovina as well as in general, little and incompletely has been written about Sephardic music as an important part of Jewish culture. This valuable subject requires a thorough and professional ethnomusicological approach that is likely to materialize in the future. In the culture of the Sephardim of Bosnia, as in the rest of the peoples that make it up, music plays a very important role in all senses, as a means of expression, and as an important part of the national heritage. The music of the Bosnian Sephardim is divided into two types: religious (synagogal) and secular. There is a great difference between the music of the Sephardim and that of the Ashkenazi. The creative power of Jewish music depends on the global culture of the peoples with whom Jews have lived. Ashkenazi music, especially the synagogue, reached a very high level to the point of being able to rival the religious music of other peoples since in its development it adopted the forms of modern music, especially European. Instead, the Sephardim focused on completely different musical forms. In the first place, they developed practically all forms of popular and traditional music. The value of this musical art lies in the fact that it is Jewish from its roots and in that it contains the beauty of the oriental melody. In Bosnia, this phenomenon occurred because of the isolation of Ottoman society and the absence of any external influence; the consequences are the primitivism of the monodic melody and the absence of polyphony. The Sephardim developed a considerable variety of religious and secular songs. In religious songs, the original text is almost entirely preserved from biblical times, while the text of secular songs is based almost exclusively on oral tradition. The melodies of these types of songs changed frequently, as they depended on the circumstances, the time, and, most importantly, the ability of the performer. These texts usually narrate parts of the history of the Jews in the diaspora (galut), but they also refer to elements of everyday life.
PB  - Sarajevo : D. Kamhi
T1  - Sephardic music within the culture of Bosnian Jews
SP  - 1
EP  - 25
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1559
ER  - 

@misc{
author = "Kamhi, David",
year = "2012",
abstract = "In Bosnia and Herzegovina as well as in general, little and incompletely has been written about Sephardic music as an important part of Jewish culture. This valuable subject requires a thorough and professional ethnomusicological approach that is likely to materialize in the future. In the culture of the Sephardim of Bosnia, as in the rest of the peoples that make it up, music plays a very important role in all senses, as a means of expression, and as an important part of the national heritage. The music of the Bosnian Sephardim is divided into two types: religious (synagogal) and secular. There is a great difference between the music of the Sephardim and that of the Ashkenazi. The creative power of Jewish music depends on the global culture of the peoples with whom Jews have lived. Ashkenazi music, especially the synagogue, reached a very high level to the point of being able to rival the religious music of other peoples since in its development it adopted the forms of modern music, especially European. Instead, the Sephardim focused on completely different musical forms. In the first place, they developed practically all forms of popular and traditional music. The value of this musical art lies in the fact that it is Jewish from its roots and in that it contains the beauty of the oriental melody. In Bosnia, this phenomenon occurred because of the isolation of Ottoman society and the absence of any external influence; the consequences are the primitivism of the monodic melody and the absence of polyphony. The Sephardim developed a considerable variety of religious and secular songs. In religious songs, the original text is almost entirely preserved from biblical times, while the text of secular songs is based almost exclusively on oral tradition. The melodies of these types of songs changed frequently, as they depended on the circumstances, the time, and, most importantly, the ability of the performer. These texts usually narrate parts of the history of the Jews in the diaspora (galut), but they also refer to elements of everyday life.",
publisher = "Sarajevo : D. Kamhi",
title = "Sephardic music within the culture of Bosnian Jews",
pages = "1-25",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1559"
}

Kamhi, D.. (2012). Sephardic music within the culture of Bosnian Jews. 
Sarajevo : D. Kamhi., 1-25.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1559

Kamhi D. Sephardic music within the culture of Bosnian Jews. 2012;:1-25.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1559 .

Kamhi, David, "Sephardic music within the culture of Bosnian Jews" (2012):1-25,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1559 .

TY  - GEN
AU  - Kamhi, David
PY  - 2012
UR  - https://www.jevrejskadigitalnabiblioteka.rs/handle/123456789/1558
AB  - Tanto en Bosnia y Herzegovina como en general, se ha escrito poco y de manera incompleta sobre la música sefardí como parte importante de la cultura judía. Esta valiosa materia exige un enfoque etnomusicológico exhaustivo y profesional que probablemente se materialice en el futuro. En la cultura de los sefardíes de Bosnia, como en el resto de pueblos que la conforman, la música tiene un papel muy importante en todos los sentidos, como medio de expresión y como parte importante del patrimonio nacional. La música de los sefardíes de Bosnia se divide en dos tipos: religiosa (sinagogal) y secular. Existe una gran diferencia entre la música de los sefardíes y la de los asquenazíes. La potencia creativa de la música judía depende de la cultura global de los pueblos con quienes los judíos han convivido. La música asquenazí, especialmente la sinagogal, alcanzó un nivel muy elevado hasta el extremo de poder rivalizar con la música religiosa del resto de pueblos, puesto que en su desarrollo adoptó las formas de la música moderna, en especial europea. En cambio, los sefardíes se centraron en formas musicales completamente distintas. En primer lugar, desarrollaron prácticamente todas las formas de la música popular y tradicional. El valor de este arte musical radica en que es judío ya desde sus raíces y en que contiene la belleza de la melodía oriental. En Bosnia, este fenómeno se produjo a causa del aislamiento de la sociedad otomana y de la ausencia de cualquier influencia externa; las consecuencias son el primitivismo de la melodía monódica y la ausencia de polifonía. Los sefardíes desarrollaron una considerable variedad de canciones religiosas y seculares. En las canciones religiosas, el texto original se conserva prácticamente en su totalidad desde la época bíblica, mientras que el texto de las canciones seculares se basa casi exclusivamente en la tradición oral. Las melodías de este tipo de canciones cambiaban con frecuencia, ya que dependían de las circunstancias, de la época y, lo más importante, de la capacidad del intérprete. Estos textos suelen narrar partes de la historia de los judíos en la diáspora (galut), pero también hacen referencia a elementos de la vida cotidiana.
PB  - Sarajevo : D. Kamhi
T1  - La música Sefardí en la cultura de los Judíos de Bosnia y Herzegovina
SP  - 1
EP  - 27
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1558
ER  - 

@misc{
author = "Kamhi, David",
year = "2012",
abstract = "Tanto en Bosnia y Herzegovina como en general, se ha escrito poco y de manera incompleta sobre la música sefardí como parte importante de la cultura judía. Esta valiosa materia exige un enfoque etnomusicológico exhaustivo y profesional que probablemente se materialice en el futuro. En la cultura de los sefardíes de Bosnia, como en el resto de pueblos que la conforman, la música tiene un papel muy importante en todos los sentidos, como medio de expresión y como parte importante del patrimonio nacional. La música de los sefardíes de Bosnia se divide en dos tipos: religiosa (sinagogal) y secular. Existe una gran diferencia entre la música de los sefardíes y la de los asquenazíes. La potencia creativa de la música judía depende de la cultura global de los pueblos con quienes los judíos han convivido. La música asquenazí, especialmente la sinagogal, alcanzó un nivel muy elevado hasta el extremo de poder rivalizar con la música religiosa del resto de pueblos, puesto que en su desarrollo adoptó las formas de la música moderna, en especial europea. En cambio, los sefardíes se centraron en formas musicales completamente distintas. En primer lugar, desarrollaron prácticamente todas las formas de la música popular y tradicional. El valor de este arte musical radica en que es judío ya desde sus raíces y en que contiene la belleza de la melodía oriental. En Bosnia, este fenómeno se produjo a causa del aislamiento de la sociedad otomana y de la ausencia de cualquier influencia externa; las consecuencias son el primitivismo de la melodía monódica y la ausencia de polifonía. Los sefardíes desarrollaron una considerable variedad de canciones religiosas y seculares. En las canciones religiosas, el texto original se conserva prácticamente en su totalidad desde la época bíblica, mientras que el texto de las canciones seculares se basa casi exclusivamente en la tradición oral. Las melodías de este tipo de canciones cambiaban con frecuencia, ya que dependían de las circunstancias, de la época y, lo más importante, de la capacidad del intérprete. Estos textos suelen narrar partes de la historia de los judíos en la diáspora (galut), pero también hacen referencia a elementos de la vida cotidiana.",
publisher = "Sarajevo : D. Kamhi",
title = "La música Sefardí en la cultura de los Judíos de Bosnia y Herzegovina",
pages = "1-27",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1558"
}

Kamhi, D.. (2012). La música Sefardí en la cultura de los Judíos de Bosnia y Herzegovina. 
Sarajevo : D. Kamhi., 1-27.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1558

Kamhi D. La música Sefardí en la cultura de los Judíos de Bosnia y Herzegovina. 2012;:1-27.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1558 .

Kamhi, David, "La música Sefardí en la cultura de los Judíos de Bosnia y Herzegovina" (2012):1-27,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_jdb_1558 .