Mnemotope of Zion and theopolitical chronotopes in Ottoman Macedonia

Abstract

The discussion in the text, through the intersection of the disciplines of literature and history, oral poetry and ethical sermons from the period of the Enlightenment process in Ottoman Macedonia aims to affirm the comparative relation between two questions. The first one is: How does one reach Zion (understood as a mnemotope) in the absence of the political identity of the Sephardim of Monastir (Bitola) within the framework of the Ottoman millet system? The second question is: How is the theo-messianic desire for Zion (understood as a vertical history) possible and accomplishable in the linearity of history, in the context of existing political chronotopes, or so-called Christian-Orthodox nationalisms in Ottoman Macedonia? In this complex historical period, the image of Zion does not have a real political place, but it still remains to emanate significant meaning about the homeland as a spiritual space.

Zaprezentowana w niniejszej pracy dyskusja ma na celu potwierdzenie związków pokrewieństwa między dwoma pytaniami: jak dotrzeć do Syjonu (rozumianego jako mnemotyp) przy braku politycznej tożsamości Sefardyjczyków z Monastyru/ Bitoli, w ramach systemu osmańskiego milletu? Drugie pytanie postawione w tekście brzmi: w jaki sposób teomesjanistyczne pragnienie Syjonu (rozumiane jako historia wertykalna) jest możliwe i osiągalne w historii linearnej, w kontekście istniejących politycznych chronotypów lub tak zwanych chrześcijańsko-prawosławnych nacjonalizmów w Macedonii osmańskiej? W artykule posługuję się analizą komparatystyczną w kluczu interdyscyplinarnym, który stwarza podstawy do połączenia literatury i historii, poezji ustnej i etycznych kazań z okresu oświecenia w Macedonii osmańskiej.

Дискусијата во овој труд, преку книжевна и историска дисциплинарна интерсекција, оралнатa поезија и етичките проповеди од периодот на просветителското движење во отоманска Македонија, цели кон афирмирање на споредбената врска меѓу две прашања. Првото Mnemotope of Zion and Theopolitical Chronotopes in Ottoman Macedonia прашање е: Како да се достигне Сион (разбран како мнемотоп) во отсуство на политички идентитет на Сефардите од Монастир (Битола) во рамки на отоманскиот милет-систем? Второто прашање во трудот е: Како тео-месијанскиот копнеж по Сион (сфатен како вертикална историја) е остварлив и дистиглив во линеарноста на историајта, во контекст на постоечките политички хронотопи или тн. Ортодоксни национализми во отоманска Македонија? Во рамки на овој сложен период, отуствува реалното политичко место нас ликата за Сион, но таа се пак останува да ослободува важна смисла за татковината како духовен простор.